به گزارش دیباچه  مراسم رونمایی از پروژه ترجمه و چاپ مجموعه داستان‌های برگزیدگان جایزه «ا. هنری» عصر سه شنبه ۲۶ بهمن ماه همزمان با روز جهانی داستان کوتاه در فرهنگسرای اندیشه برگزار شد.

اسدالله امرایی نویسنده و مترجم پیشکسوت کشور در مراسم رونمایی از پروژه ترجمه و چاپ مجموعه داستان‌های برگزیدگان جایزه اُ. هنری با بیان این که «ا. هنری» مانند استادان داستان نویسی بوده است، اظهار کرد: معمولا استادان داستان نویسی، خودشان آثار خوبی تولید نمی‌کنند. اما نقش موثری در توسعه ادبیات دارند.

وی ادامه داد: بعد از فوت «اُ. هنری»؛ برپایی جایزه داستان کوتاه به نام این نویسنده، موتور محرکه‌ایی برای داستان کوتاه کشور بود. البته در تمام دانشگاه‌های آمریکا، نویسنده و شاعر مقیم دارند و این افراد، تلاش می‌کنند تا سالانه، استعدادهای ادبی را در دانشگاه کشف کنند و پرورش دهند.

امرایی همچنین گفت: مجموعه داستان‌های جایزه «اُ. هنری» یک دبیر ثابت و چند دبیر مهمان دارد. بسیاری از این دبیران کسانی هستند که سال‌های قبل، آثارشان به عنوان داستان برگزیده انتخاب شده است. در سال چیزی حدود ۲۵ تا ۳۰ داستان کوتاه توسط این جایزه ادبی در قالب کتاب منتشر می‌شود.

نویسنده و مترجم با بیان این که پیش از این، چنین ترجمه‌های منسجمی از مجموعه داستان‌های جایزه «اُ. هنری» نداشته‌ایم؛ عنوان کرد: این داستان‌ها در نشرهای دیگر هم منتشر شده است، اما به این شکل که سال به سال و در مجموعه ادامه داری منتشر شود، برای نخستین بار توسط نشر نیستان صورت گرفته است.

وی در بخش دیگری از سخنانش گفت: با وجود آن که تمام داستان‌های «اُ. هنری» آثار خوب و خواندنی هستند، اما درایران این آثار به طور کامل قابل ترجمه و چاپ نیستند. بسیاری از این آثار بعد از ترجمه حذف می‌شوند و یا توسط سردبیر حذف می شود و در برخی موارد هم خود مترجم تشخیص می دهد که اثر قابل ترجمه نیست. اما واقعیت این است که داستان کوتاه مثل زندگی است. قضاوت آدم ها بر روی زندگی نیز بر مبنای همین واقعیت است. با خط کشیدن و حذف کردن نمی‌توان زندگی را از بین برد.

امرایی خاطرنشان کرد: مجموعه‌ایی که امروز توسط نشر نیستان و فرهنگسرای اندیشه رونمایی می شود، ترجمه پاستوریزه و در واقع تلویزیونی داستان‌های کوتاه جایزه «اُ. هنری» است. با ترجمه‌های ناقص نمی‌توان عظمت کار «اُ. هنری» را درک کرد. البته انتخاب داستانها در این مجموعه را دیدم و انصافا نشر نیستان و مترجمان این نشر نیز زحمت بسیاری کشیده‌اند و صحبت‌هایی که داشتم برای کمرنگ جلوه دادن زحمات این دوستان نبود.

وی همچنین در پیشنهادی خطاب به مسئولان انتشارات نیستان گفت: نشر نیستان می‌تواند برخی از داستان‌های حذف شده جایزه «اُ. هنری» را در مجموعه جداگانه‌ایی منتشر کند. از جمله این داستان‌ها، اثر یک نویسنده ایرانی است که در مجلد ۲۰۱۵ منتشر شده بود و در ترجمه، حذف شده است.

این مترجم با تاکید بر این که بخشی از بحران مخاطب ادبیات واقعیت ندارد، عنوان کرد: بسیاری از کتاب ها هستند که به چاپ های بالایی در کشورمان می رسند و نشرهای کشور هم بنگاه خیریه نیستند که این کتاب ها را چاپ کنند و در انبار نگاه دارند. به طور حتم این آثار به دست مخاطب می رسند. همچنین معتقدم شبکه‌های اجتماعی بر خلاف تصور بسیاری، به کمک مطالعه در کشور آمده‌اند. در حال حاضر دست نویس کتابی که هنوز منتشر نشده و دو جایزه هم برده است، برای ترجمه در تبلت من است و فضای مجازی در واقع به کمک نویسندگان هم آمده است.

امرایی تصریح کرد: البته باید کتابخانه ها را هم احیاء کرد.   باید مردم را با کتابخانه آشنا کنیم و کاری کنیم که به کتابخانه های عمومی اعتماد کنند.

شیوا مقانلو دیگر مترجم حاضر در این نشست نیز در سخنانی ضمن تقدیر و تشکر از نشر نیستان برای توجه به داستان کوتاه، اظهار کرد: تا امروز همچنان آمریکا را به عنوان قدرتمندترین الگو در داستان کوتاه می‌شناسیم. بسیار ناراحتم که در کشور ما داستان کوتاه حتی از سوی برخی نویسندگان و منتقدان ادبی به رسمیت شناخته نمی شود. در حالی که آلیس مونرو، نویسنده داستان کوتاه جایزه ادبی نوبل را دریافت می کند، نویسنده ایی در کشورمان می شناسم که صریحا می گوید تا کسی رمانی منتشر نکند، من او را به عنوان نویسنده قبول ندارم.

وی ادامه داد: در ایران بحران داستان کوتاه وجود دارد. امروز هم به جایی رسیده‌ایم که خیلی از ناشرها وقتی چاپ داستان کوتاه به آن‌ها پیشنهاد می شود، رد می کنند. امیدوارم داستان کوتاه بتواند جایگاه خود را پیدا کند.

مقانلو با بیان این که ترجمه آثار ایرانی به زبان‌های خارجی، بر روی رمان متمرکز است، عنوان کرد: اگر مترجمان آثار ایرانی، بر روی داستان‌های کوتاه هم توجه داشته باشند، می‌توانیم بخش بیشتری از ادبیات و نویسندگان کشور را به جهان معرفی کنیم. معتقدم یک داستان کوتاه خوب، تاثیر بسیار بیشتری نسبت به رمانی متوسط دارد.

این مترجم گفت: تفاوت عمده‌ایی که داستان های جایزه «اُ. هنری» با دیگر داستان‌های کوتاه دارند، این است که نویسندگان این داستان ها متمرکز بر یک شهر و زیربنا نیستند. با هر پیشینه جغرافیایی که آمده باشند، همین که به زبان انگلیسی بنویسند، کافی است. در واقع این جایزه سعی می کند به خود قصه نگاه کند و به خود قصه نمره بدهد.

علی فامیان، سرپرست مترجمان مجموعه داستان‌های برگزیدگان جایزه «ا. هنری» نیز در سخنانی با بیان این که برنامه‌ریزی درست در چنین پروژه‌هایی حرف نخست را می‌زند، اظهار کرد: دست بر روی پروژه بزرگی گذاشته‌ایم که در سطح جهان بسیار مطرح است. تاریخ جهان در داستان‌های جایزه «اُ. هنری» دیده می‌شود.

وی ادامه داد: در ترجمه آثار، به مجموعه های سال های قبل جایزه «اُ. هنری» می رویم و اگر برنامه ریزی ها درست پیش برود، می‌توانیم ادعا کنیم یکی از مهمترین محصولات ادبی غرب را می‌توان به فارسی تورق کرد. به لحاظ فرهنگی نیز می‌توانیم کل داستان ها را پیکره عظیم و متنوع ببینیم. آیینه تمام نمایی است که فراز و فرودهای انسان را در طول چند دهه نشان می دهد.

برای ترجمه آثار و مشکلاتی که به لحاظ ممیزی داشته ایم. هر چه به سمت آثار سال های اخیر می آییم، می بینیم که داستان ها آراسته تر و بیشتر قابل ترجمه می‌شوند. اما ترجمه و انتشار آثار دهه ۹۰ میلادی بسیار دشوار است.

لیدا طرزی، شیما الهی و زهرا سلیمی دیگر مترجمان این پروژه نیز از چند و چون فعالیت در این پروژه سخن گفتند.

همچنین شاهین علایینژاد یکی از داستان‌های این مجموعه را برای حضار خواند.

در پایان این نشست جوایز برندگان مسابقه داستان‌خوانی میراث اُ. هنری اهدا شد.