به گزارش دیباچه، رحیم نوروزی بازیگران سینما، تئاتر و تلویزیون در حاشیه نخستین شب از اجرای نمایش «جایی در میان خوک‌ها»، اظهار داشت: مشخص است که جوان‌ها برای اجرای این نمایش تلاش کرده‌اند اثری با کیفیت را برای مخاطب تولید کنند.

وی در ادامه، ضمن اذعان به این امر که می‌بایست به سالن‌های تئاتر در حوزۀ تماشاچی و راحتی صندلی ها باید توجه بیشتری شود، افزود: شرایط سالن های نمایش باید به گونه ای باشد که تماشاچی بتواند با تمرکز به مدت یک ساعت و سی دقیقه بتواند به تماشای اثر نمایشی بنشیند و تماشاچی به عنوان یک تفریح به این هنر نگاه کند.

این بازیگر ضمن اذعان به این امر که این گروه زحمت بسیاری کشیده اند و اثری قابل تحسین را به تماشاچی ارائه کرده اند، اظهار داشت: خوشحالم که متنی از فوگارد را روی صحنه می بینم و این متن را بسیار دوست داشتم و قبلا خودم آن را کار کرده بودم.

نوروزی ضمن ابراز ناخرسندی از این امر تعداد سالن های تئاتر در تهران بسیار زیاد شده است، تصریح کرد: امروز تعداد علاقه مندان، آموزش دیدگان و فارغ التحصیلان رشته های هنرهای نمایشی در تهران بسیار زیاده شده است و همۀ این عزیزان برای عرضه، بروز و ظهور هنر خود میدانی می‌خواهند. سالن های دولتی گنجایش این همه متقاضی تولید تئاتر را ندارند.

بازیگر فیلم سینمایی «شکلات» ضمن ابراز تأسف از این امر که نیروهای جوانی که می توانند صرف بروز و ظهور خلاقیت و تولید در عرصه های اقتصادی شوند و به درد مملکت بخورند، در تئاتر به کار گرفته می شوند و کار بیهوده انجام می دهند، تأکید کرد: به این قسم از روند فعالیتی که امروز در تئاتر انجام می شود نیازی ندارم چرا که من هرگز به حرفه ای شدن اعتقاد ندارم، بلکه معتقدم هنرمند همواره باید در حال یادگیری باشد و روح آماتور خود را حفظ کند و همواره در حال یادگیری باشد.

نوروزی در ادامه ضمن تأکید بر این امر که مرزبندی بین آماتور، حرفه ای و دانشجو وجود ندارد، گفت: همۀ این ها مسیری است که در روند یادگیری طی می شود، اما وقتی که کار عرضه می شود و تماشاچی عام قرار است به دیدن اثر نمایشی بنشیند، نمایش باید از همۀ استانداردهای لازم برخوردار باشد.

بازیگر فیلم سینمایی «آسمان هشتم»، عنوان کرد: به جای نظارت های ممیزی روی آثار نمایشی، نظارت های هنری وجود داشته باشد و انسان های شایسته به جای باندهای و گروه های انحصاری بیایند و ببینند که چه کسی به روی صحنه می رود، کیفیت زیباشناسانه باید روی قضایای تئاتر وجود داشته باشد و در همین راستا، می بایست آسیب شناسی و روانشناسی مخاطب تئاتر به درستی صورت گیرد.

وی با اشاره به این که تولید کنندگان تئاتر امروز باید بدانند که مخاطب به چه چیزی نیاز دارد و این نیاز با چه ادبیاتی باید به وی منتقل شود، گفت: تولید کنندۀ اثر می بایست بداند که کار را در چه قالبی روی صحنه ببرد. در این حوزه باید نظارت های ارزشی بیشتر شود، چرا که وقتی مردم قرار است به سمت تئاتر بیایند، گیشه را به آمار خوبی برسانند و صندلی های سالن ها را پر کنند، با اشتیاق در این مسیر گام بردارند.

نوروزی در ادامه مهم ترین وظیفۀ تئاتر را برقراری رابطه و نسبت با مردم دانسته و تصریح کرد: نمی شود هر کسی در تئاتر ساز خود را بزند و بگوید من کار خودم را می‌کنم، حال هر کسی فهمید، فهمید، هر کسی نفهمید، نفهیمد و یا این که هر که لذت برد، برد، هر کسی لذت نبرد، نبرد و با این جملات نمی تواند از خود سلب مسئولیت کند.

نویسنده، کارگردان و بازیگر تئاتر «می رم روزنامه بخرم» با اشاره به این که نمی شود تماشاچی بیاید، بنشیند، پول بدهد، صندلی های سالن های تئاتر را پر کند و چرخ تئاتر را بچرخاند و از آن لذت نبرد، گفت: نمی توان از مخاطب تئاتر انتظار داشت که همواره در دورهمی های کوچک با امکانات محدود لذت ببرد و نمی توان با این حوزه مخاطب را جذب کرد. هنرمند تئاتر باید خلق داشته باشد، خلاق باشد چرا که این امر ضرورت وجودی آدمی است، اما این خلاقیت باید در چهارچوبی استاندارد و قابل ارائه داشته باشد به گونه ای که تماشاگر بیاید و حلقۀ وصلی بین خود و اثر نمایشی ایجاد کند و بر همین اساس در ذهن او چالش و پرسش ایجاد شود و با فکر از سالن تئاتر بیرون برود. امیدوارم تئاتری‌های ایران هیچ گاه خود را جدا از بدنۀ مردم ندانند.