فرهاد فخرالدینی می‌گوید اگر امثال او عرصه را ترک کنند ممکن است دستاوردهایی که به سختی فراهم آمده هم از بین برود.
دیباچه:
خبرآنلاین نوشت: فرهاد فخرالدینی با اشاره به نگرانیهای موجود در مسیر موسیقی ملی در کشور گفت: حضور هنرمندانی در سن و سال من در موسیقی ایران، بنا به این دلیل است که اگر عرصه را ترک کنیم ممکن است همین دستاوردهایی که تا امروز با سختیهای فراوان به دست آمده، از بین برود. من خودم را میراثدار موسیقی ملی میدانم و به همین سبب نمیتوانم این هنر و عرصه را رها کنم.
رهبر ارکستر ملی ایران فعالیت کسانی با تجربه و کسوت خودش را از سر علاقه به هنر موسیقی دانست و افزود: این حضور از دیدگاه من فقط یک وظیفه است و دلسوزی عامل اصلی تداوم کار برای کسی با سن و سال من است. ما هر گاه بتوانیم کاری را انجام بدهیم همان کار برایمان جشنواره است.
او با اشاره به آخرین باری که برای رهبری ارکستر ملی روی صحنه رفته است حضور در جشنواره موسیقی فجر را به عنوان یک وظیفه در قبال موسیقی ملی معرفی کرد و دراینباره گفت: من از مهرماه تا به امروز روی صحنه نرفتهام و حالا که این وظیفه به گردن من گذاشته شده است، در بیست و نهم بهمن به صحنه جشنواره موسیقی فجر در دوره سی و یکم خواهم رفت و برنامه ام را اجرا میکنم. حضور شخص من به این دلیل نیست که جشنواره در جریان است. من به موسیقی علاقه مندم و تا هر زمان که بتوانم این هنر را پی خواهم گرفت. اگر حضور کسانی مثل من باعث رونق جشنواره باشد، آن را به فال نیک خواهم گرفت و برای مردم کشور اجرای برنامه خواهم کرد.
فخرالدینی رشد و اعتلای موسیقی در هر کشوری را بدون حمایت دولت غیر ممکن دانست و افزود: بدون حمایت دولت نمیتوان کاری را انجام داد. به طور کلی در زمینه هنر و به شکل خاص در موسیقی کمکهای دولتی میتواند راهگشا باشد. هر زمانی که دولتها احساس کنند موسیقی به عنوان یک ابزار مهم برایشان تلقی میشود، باید به آن نگاه مثبتی داشته باشند. نگاههای کژدار و مریض به این هنر ما را از هدف نهایمان که همان پیشرفت موسیقی در کشور است، دور میکند و عملا نتیجه خاصی در بر نخواهد داشت. ما به تنهایی قادر به تداوم بخشی و ایجاد روند پیشرفت در هنر موسیقی نیستیم. این حمایت در تمام دنیا امری طبیعی است و هنرمندان کشورهای مختلف با حمایتهای دولت کارهایشان را انجام میدهند.
او در ادامه افزود: با این توضیح که من در دوره گذشته در جشنواره حضور نداشتم، نمیتوانم مقایسه آگاهانه ای بین دوره سی و یکم و دوره سی ام داشته باشم. اما در مجموع حضور هنرمندان خارجی در بخش بین الملل را مثبت ارزیابی میکنم. در گذشته در جشن هنر شیراز هنرمندانی از هندوستان، امریکا و کشورهای اروپایی حضور داشتند و این حضور موسیقی را در کشور رشد میداد. شرکت هنرمندان مختلف از کشورهای گوناگون در جشنواره فجر میتواند دستاوردهای خوبی را برای این هنر در کشور ما داشته باشد و امکان تهییج مخاطبان موسیقی را برای حضور در سالنها افزایش دهد. با این توضیح اما نباید توجه به موسیقی محدود به 10 روز جشنواره شود و حمایت از این هنر باید در طول سال و دیگر ایام نیز مورد توجه مسئولین فرهنگی کشور باشد.
این پیشکسوت موسیقی ملی کمبودهای سختافزاری را مهمترین مانع بر سر پیشرفت موسیقی خواند و در این مورد گفت: ما برای اجرای مناسب و با کیفیت موسیقی نیاز به امکانات معین و مشخصی داریم که به نظر من برای ارائه کار جزء بدیهیات پیش پا افتاده است. برای مثال یک سالن در یک روز مورد استفاده چندباره هنرهای مختلف قرار میگیرد و در سانسهای پشت سر هم در اختیار تئاتر، موسیقی ارکسترال و کنسرت قرار میگیرد. به هر صورت ما به عنوان فعالان در عرصه موسیقی ارکسترال ملی نیاز به ملزوماتی داریم. ترافیک و تعدد گروههای مختلف هنری برای استفاده از یک سالن، باعث ایجاد ناهماهنگیهای فراوانی میشود که ما را از هدف اصلی که همان اجرای هر چه بهتر موسیقیمان است باز میدارد. با این وضعیت اگر قرار باشد ساعت نه ونیم برنامه آغاز شود، با یک ساعت تاخیر به روی صحنه میرود. این مسئله هم هنرمند را دچار بی انگیزگی و کلافگی میکند و هم مخاطب را عصبی خواهد کرد. تمامی این موارد که میتواند با تامین سالنهای استاندارد رفع شود، برای ما ایجاد ناراحتی میکند. با این وجود اما من کار خودم را انجام میدهم.
فخرالدینی در پایان ارکستر ملی ایران را بهترین در نوع خودش دانست و گفت: از مهرماه تاکنون، به غیر از یک برنامه که برای پتروشیمی اجرا کردیم( این اجرا برای عموم نبود و مخاطبانش میهمانان خارجی و طیف خاصی از کارکنان پتروشیمی بودند) نتوانستیم ایفای نقش چندانی داشته باشیم. الان فقط میتوانم بگویم که ارکستر ملی ایران،هم از نظر انضباط هم به لحاظ توانایی و هم از منظر صدا دهی، بهترین ارکستر این مملکت است. الان ارکستر ملی توانسته به هماهنگی و کیفیت قابل قبولی دست پیدا کند و من دوست دارم مسئولین فرهنگی بیایند و با تماشای اجراهای ارکستر ملی به این نکته پی ببرند. کسانی چون آقای لوریس چکناواریان بنا به همین انضباط و هماهنگی است که برای اجرای کارهایشان به این ارکستر رجوع میکنند.
