به گزارش دیباچه، محسن رجب‌پور اظهار کرد: هنرمند موسیقی پاپ نباید فکر کند که بخشی از هزینه‌های جشنواره فجر را تامین می‌کند اما او را در بخش اصلی راه نمی‌دهند؛ یا تصور نکند پیشکسوت‌ها و بزرگترهای او در جشنواره کمک می‌کنند اما او راهی برای بیان خودش ندارد.

او با بیان اینکه بخش جنبی جشنواره فقط کمک مالی به آن می‌کند، ادامه داد: این بخش با دریافت کمتر از بیست درصد از ارزش کاری که انجام می‌دهد، هشتاد درصد آن را به جشنواره کمک می‌کند.

این تهیه‌کننده موسیقی گفت: جشنواره فجر از ابتدا، جشنواره موسیقی سنتی ایران بوده که فرمتی بین‌المللی با شرکت برخی از گروه‌های خارجی نیز داشته است. هنرمندان موسیقی سنتی و موسیقی نواحی به غلط برداشت می‌کنند که نباید در جشنواره فجر، پاپ حضور داشته باشد. حالا مسئولان در یک دوگانگی تصمیم‌گیری گیر کرده‌اند که اگر قرار باشد خیلی به بخش پاپ بپردازند یا آن را در بخش اصلی قرار بدهند، جوابی برای دیگر بخش‌های ارکسترال، سنتی و نواحی ندارند. زیرا هرکدام از این بخش‌ها باید مسئول خودش را داشته باشد.

رجب‌پور گفت: من موافق هستم زمانی که بخش پاپ برای جشنواره درآمدزایی می‌کند مطابق با آن خودش را بازسازی کند و به نسل بعدی سمت و سو بدهد. این جای خالی است که در جشنواره حس می‌شود و امیدوارم که در سال‌های آتی همکارها و دوستان خوب ما در جشنواره به این نتیجه برسند که همانقدر که بخش موسیقی پاپ هم از نظر مالی و هم از نظر جمعیتی به رونق جشنواره کمک می‌کند، بتواند برای خوانندگان و نوازندگان پاپی که قرار است جای کنونی‌ها را بگیرند، راهگشای مسیری باشد.

وی افزود: بخش رقابتی پاپ باید نوسازی شود یا مانند بسیاری از جشنواره‌های خارجی پیش از اجرای گروه‌های حرفه‌های، گروه‌های نوپایی که استانداردها را خوب رعایت کرده و می‌تواند آینده داشته باشد، متناسب با همان کنسرت، به حاضران معرفی شود. در واقع از شهرت و پتانسیل آن‌ها برای هنرمندان جوان‌تر استفاده کنیم.

این تهیه‌کننده موسیقی اظهار کرد: از همان دوره بیست‌وسوم که من خودم مسئول برگزارکننده بخش پاپ بودم، این بخش برای کمک به رونق جشنواره به آن اضافه شد. اگر به طور کلی قرار باشد همواره پاپ در بخش جنبی باشد، هیچ اتفاقی در آن نمی‌افتد.

برگزاری نمایشگاه «موسیقی و ادوات و تجهیزات وابسته آن»

رجب پور اظهار کرد: درستش این است که پاپ یک جشنواره جدا با تمام اتفاقاتی که می‌تواند در آن رخ بدهد و معرفی هنرمندان و بخش رقابتی داشته باشد. ما این کار را در صنف جلو می‌بریم و به دنبال این هستیم که با صنف تولیدکنندگان آثار موسیقی، همکاری خانه موسیقی و حمایت وزارت ارشاد، نمایشگاه «موسیقی و ادوات و تجهیزات وابسته آن» را برگزار کنیم و همزمان با آن جشنواره‌ای را برای معرفی هنرمندان جدید در موسیقی پاپ و اجرای هنرمندان پیشکسوت‌تر برگزار کنیم.

او ارزیابی خود را از روند موسیقی پاپ در ایران این‌گونه بیان کرد: طی ده سال گذشته، پیشرفت‌های غیرقابل انکاری در حوزه موسیقی پاپ رخ داده است و جدای از این موضوع اتفاق خیلی خوبی که در این نوع موسیقی افتاده است، ایرانیزه شدن آن است. موسیقی پاپ رنگ و رویی از موسیقی ایرانی را به خود گرفته است که در ابتدای شکل‌گیری موسیقی پاپ در دهه 70 با تقلید شروع شد، خودش را پیدا کند و در گذر سال‌ها به اینجا رسیده است.

این تهیه‌کننده موسیقی همچنین گفت: پاپ می‌تواند برای خودش سرفصل جدا باشد و خودش را اداره کند اما متاسفانه تا به حال چنین اراده‌ای وجود نداشته است به همین دلیل ما منتقد هستیم. در تمام کشورها موسیقی پاپ،بیشترین اقبال را در جامعه دارد؛ بنابراین این پتانسیل را نیز دارد که بدون حمایت بخش دولتی خودش، خودش را برگزار کند.