به گزارش دیباچه، «کوروش تهامی» بازیگر تلویزیون و سینما گفت: در حال حاضر بعد از بازی در یک اپیزود سریال «دیوار شیشه‌ای» به کارگردانی راما قویدل و فیلم سینمایی «نفس‌های آرام» مشغول خواندن فیلم‌نامه هستم.

وی ادامه داد: معمولا فرصت نمی‌کنم تا سریال ببینم و اگر زمانی داشته باشم فیلم‌هایی که مدتی است تلنبار شده را می‌بینم.

این بازیگر با اشاره به کیفیت سریال‌های تلویزیونی نیز بیان داشت: در این 10 سال اخیر سریالی ندیدم که راضی‌ام کرده باشد. البته حتما در این سالها سریال‌های خوبی ساخته شده است، اما من آنها را ندیدم. در دوره‌ای از فعالیت سیما، کیفیت کارهای تلویزیونی ضعیف شدند و من دیگر بعد از آن پیگیر برنامه‌ها نشدم و از طریق دوستان و آشنایان برخی برنامه‌ها را دنبال می‌کردم.

تهامی ادامه داد: در این مدت مدام منتظر بودم تا اتفاقی جدید در تلویزیون بیفتد که به من بگویند فلان برنامه را تماشا کن، اما چنین اتفاقی نیفتاد.

بازیگر سریال «تبریز در مه» گفت: متاسفانه مردم ما در این دوره و زمانه مدام دنبال کارهایی هستند که آنها را بخنداند در صورتیکه همه چیز در زندگی خندیدن نیست! فیلم و سریال مثل کتاب می‌ماند و همانطور که گاهی اوقات خواندن کتاب مفرح لازم است،‌دیدن سریال‌های طنز هم لازم است و نباید آن را صرفا همیشگی دانست و از سریال سازان مدام انتظار داشت تا آثاری طنز و مفرح بسازند.

وی ادامه داد: سلیقه مخاطبان ما در این سالها توسط یکسری از دوستان نزول پیدا کرده است. البته بخشی از این موضوع دست خودشان بوده و مسئول بخشی نیز همین سازندگانند که کمدی ساز نبودند و صرفا به خنداندن مردم فکر می‌کردند. بر همین اساس آثاری ساخته شد که سلیقه مخاطب را پایین آورد و الان او به دنبال آثاری می‌گردد که حرفی برای گفتن ندارند.

بازیگر سریال «شوق پرواز» ضمن اشاره به سریال و فیلم‌های تاثیر گذار در سالها پیش، عنوان داشت: یادم است زمانیکه برخی از فیلم و سریال‌ها را می‌دیدم آنقدر درگیر موضوع آن می‌شدم که تا مدت‌ها به آن اثر فکر می‌کردم. اما متاسفانه در حال حاضر کارهایی از این دست بسیار کم شده‌اند و مردم هم دوست دارند هر آنچه می‌بینند در همان زمان به تمامی سوالاتشان پاسخ دهد و دوست ندارند کمی فکر کنند.

وی درباره پیشنهادهای انتخابی که این روزها به اغلب بازیگران می‌شود نیز بیان داشت: من همیشه روی آثاری که پیشنهاد می‌شود و نقش‌هایی که می‌خواهم بازی کنم حساسیت ویژه‌ای دارم و به سختی نقشی را قبول می‌کنم چراکه کی‌بایست با فیلم‌نامه و نقشم ارتباط خوبی برقرار کنم تا مطمئن شوم مخاطب هم می‌تواند آن را به راحتی قبول کند و تاثیر خوبی روی او خواهد گذاشت. اما مشکل اینجاست که زمانیکه خودم از خواندن فیلم‌نامه‌ای هیچ تاثیری نمی‌گیرم چطور می‌توانم بازی در آن اثر را قبول کنم؟! همیشه دوست دارم تا کاری انجام دهم که تا سالها بعد از آن کار هنوز مردم درباره‌اش حرفی بزنند و یادشان مانده باشد.