به گزارش خبرنگار موسیقی دیباچه؛امید جهان متولد آبادان،بزرگ شده بوشهر،از کودکی خواندن را نزد پدرش محمود جهان خواننده محبوب موسیقی جنوب که دارای ۲۸ آلبوم مجاز است شروع کرد و بعد از مدتی توانست دو آلبوم مجاز به نام های پسر جنوبی و پاپتی در سال ۱۳۸۳ و ۱۳۸۵ وارد بازار موسیقی کنم.خودش معتقد است دلیل اینکه توانست بعد از چندین سال فعالیت در نهایت مجوز رسمی فعالیت را دریافت کند، به دلیل سبک شاد آهنگ‌هایش است، هرچند این سبک شاد برخی مخالفت‌هایی را نیز داشته است.
با او درباره فعالیت‌های این روزهایش به گفت‌وگو پرداخته‌ایم.
در شروع فعالیت هنری‌ات ارتباط کمی با رسانه‌ها داشتی دلیل این موضوع چه بود؟
بله. در اوایل کارم ارتباط کمی با رسانه ها داشتم، به خصوص قبل از زمان اخذ مجوز اما از یک سال و نیم پیش که مجوز رسمی فعالیت گرفته‌ام ارتباط بیشتری با مطبوعات، رسانه ها و دنیای تصویر دارم.
زمانی که بدون مجوز کار می‌کردی تعداد طرفدارانتان به اندازه امروز نبود و بیشتر بنا به ریتم خاص آهنگ هایتان در میان مردم شناخته شده بودید، رسانه ها چقدر در روند شهرت و اوج گرفتن شما نقش داشته‌اند؟
خیلی زیاد! زیرا زمانی که مجوز کار نداشتم با سایت های موسیقی صوتی غیرمجاز که همگی معرف خوانندگان بوده و هیچ یک تصویری نبودند شناخته شدم اما از زمانی که مجوز خود را دریافت کرده‌ام از طریق خبرگزاری شما (دیباچه) و دیگر سایت ها مورد توجه بسیاری قرار گرفتم.
آیا در این یک سال و نیم تیتر خاص و خاطره‌انگیزی را در مورد خود و کارتان دیده اید که به یاد داشته باشید؟
بله، سایتی زده بود، شادی به سبک امید جهان در نمایشگاه بین‌المللی؛ البته اکثر کارهای من فضای شادی دارند، مسئولین هم به همین علت لطف کردند و مجوز من را صادر کردند که در چهارچوب خاصی دیگران نیز از آهنگ های شاد من استفاده کنند.
برعکس سوال قبلی با تیتری هم مواجه شدید که خاطرتان را مکدر کند؟
متأسفانه بله، سازمان ها یا افرادی بودند (عده ای از همکاران) که مخالف دادن مجموز به من بودند آن هم به دلیل شاد بودن آهنگ‌هایم، در صورتی که من اهل جنوبم و پدرم هم در این زمینه صاحب سبک است. همان طور که می دانید جنوبی ها حتی در عزاداری هایشان نیز از سنج و ... که ریتم دارد استفاده می کنند، سبک موسیقی من هم ریتم دارد و شاد است مایلم همیشه همین سبک موسیقی را ادامه دهم تا در قسمتی از خاطرات مردم که شادی است حضور داشته باشم و شاهد غم های آنها نباشم.
نظر پدرتان در مورد جایگاه هنری شما در حال حاضر چیست؟
من در یک خانواده کاملا هنری رشد کرده ام، پدر من با ۳۸ آلبوم بعد از علیرضا افتخاری بیشترین آلبوم را داراست، پدرم از کار من راضی است اما بیشتر مایل است تا ریتم موسیقی جنوبی را در کارهایم حفظ کنم، او همیشه از من می خواهد موسیقی را که سینه به سینه از گذشتگان و اجدادمان به ما رسیده را زنده نگه دارم.
برای انتخاب آهنگ‌هایتان از چه عواملی الهام می گیرید؟
معمولا آهنگ ها را از بین کارهای آبا و اجدادیمان انتخاب می کنم البته شعر را به روزتر و مدرن تر می کنم، گاهی هم شعر و تنظیم را به همکاران دیگر می گیرم.
ارائه آلبوم جدید به بازار موسیقی ریسک بالایی دارد و در صورت عدم موفقیت بازگشت به جایگاه اولیه کار ساده ای نیست، نظرتان در خصوص تهیه آلبوم چیست؟
بله کاملا درست است، دو ماه پیش آلبوم "صد درصد" وارد بازار شد و دوازده روز بعد به آغاز ماه محرم رسیدیم که در این شرایط کارها روانه سایت ها، فرشگاه ها و تلویزیون شدند که هیچ برگشت ریالی نداشتند این در صورتی است که برای تهیه هر آلبوم مبلغی بالغ بر ۴۰ تا ۵۰ میلیون تومان هزینه می شود به همین خاطر تصمیم گرفته ام که از این پس کارهایم را به شکل تک قطعه منتشر کنم.
برای برگزاری کنسرت بدنبال ارائه کار متفاوتی هستید؟
بله، قصد دارم به عنوان مثال در کنسرت ها از تور و نخل استفاده کنم تا مخاطبی که وقت و پول خود را هزینه کرده از کارها لذت ببرد اما هزینه این طراحی ها بالاست ودر حال حاضر امکان انجام چنین کارهایی وجود ندارد.
و صحبت پایانی...
از همه جوان های کشورم می خواهم که در راه رسیدن به اهدافشان خستگی را به خود راه ندهند ودست از تلاش برندارند، موسیقی را به صورت علمی و آکادمیک بیاموزند و همیشه امیدوار باشند که موفق می شوند، در نهایت از مسئولین درخواست می کنم گوشه چشمی به هنرمندانی که منتظر مجوزشان هستند داشته باشند تا آنها هم راه های موفقیت را طی کنند.
