رمان برادر زادۀ رامو نوشتۀ دُنی دیدرو با ترجمه مینو مشیری روانه بازار کتاب شد.
دیباچه :
مشیری پیش از این رمانِ مشهورِ «ژاک قضا و قَدَری و اربابش» را از دیدرو ترجمه کرده‌بود که تا امروز چند بار تجدیدچاپ شده‌است.
دیدرو که یکی از مهم‌ترین نویسنده‌گان و اندیشمندانِ عصرِ روشنگری در فرانسه است، این رساله‌ی روایی کوتاه را در نیمه‌ی دوم قرنِ هجدهم نوشته و در آن گفت‌و‌گویی خیالی میان خود و یک شخصیت خاص ترتیب می‌دهد که در آن زمان به او «لاابالی» گفته می‌شد.
او در این گفتوگو درباره‌ی انواع مصادیق مانند اخلاق، عشق، آموزش، مذهب و سرنوشت و.. بحث می‌کند. این رساله از بنیادین‌ترین آثاری‌ست که در آن‌ها می‌توان رئوسِ فکری لیبرال و فردگرا را مشاهده کرد و همین امر است که این کتابِ دیدرو در یکی از مهم‌ترین آثار داستانی- فلسفی قرنِ هجدهم کرده است.
خبرآنلاین نوشت دُنی دیدرو به سال 1713 متولد و در سالِ 1784 در پاریس درگذشت. او نزدیک به 26 سال سرپرست دایره‌المعارف جامع فرانسه بود . این مجموعه‌ی درخشان در 28 جلد منتشر شده است.
دیدرو یکی از منتقدان کلیسای کاتولیک بود و این کلیسا بارها حکم به سوزاندن آثار و تکفیرِ او داد. او کنارِ ,ولترو روسو از مهم‌ترین چهره‌های فرانسوی عصرِ روشنگری محسوب می‌شوند. دیدرو چهار اثر داستانی-فلسفی نوشت که «ژاک قضا و قدری» ، «برادرزاده‌ی رامو» و «راهبه» از مهم ترین شان محسوب می‌شوند.
مینو مشیری یکی از معدود فرانسه‌دان‌های ایرانی‌ست که درباره‌ی ادبیات قرن هجدهم و شخص دیدرو تحصیلات آکادمیک داشته و در حوزه‌ی ادبیات دوران روشنگری متخصص است. مشیری فارغ از آثار دیدرو رمان‌هایی چون «کوری» نوشته‌ی ژوره ساراماگو، «آدولف» بنژامن کنستان، «خاکستر گرم» از شاندور مارایی و ... را به فارسی برگردانده است.
پیش از انقلاب اسلامی هم ترجمه‌ای از این کتاب به قلم احمد سمیعی گیلانی از سوی شرکت نشر کتاب‌های جیبی روانه بازار کتاب شده بود. این کتاب از سوی انتشارات علمی و فرهنگی تجدید چاپ شده است.
