فرانسیس فورد کاپولا که امسال ریاست جشنواره فیلم مراکش را برعهده دارد اطلاعاتی درباره فیلم جدیدش که افسانه‌ای ایتالیای-آمریکایی با عنوان «تصویر دوردست» است، ارایه کرد.

این کارگردان ۷۶ ساله پروژه‌ای خود را با افسانه «بودنبروک ها» نوشته توماس مان مقایسه کرد و گفت: ممکن است تنها یک فیلم دیگر در زندگی‌ام بسازم، اما این فیلم ممکن است خیلی بلند باشد و ممکن است به جاهای مختلف برود. یک جورهایی شبیه کتاب توماس مان است و سه نسل یک خانواده را دربرمی‌گیرد.

مهر نوشت کارگردانی که پنج جایزه اسکار در کارنامه دارد افزود: داستان آن در زمان تولد تلویزیون شروع می‌شود، رشد و همه گیر شدن تلویزیون و سرانجام پایان تلویزیون به عنوان رفتن به مرحله اینترنت است. بعد به این نتیجه رسیدم که می خواهم این کار را به عنوان یک تلویزیون زنده انجام دهم.

کاپولا افزود: این فیلم با یک فیلم عادی خیلی فرق دارد.

کاپولا بخشی از این فیلم را تابستان امسال در کالج شهر اوکلاهاما به صحنه برد و نمایش‌های خصوصی از آن را در پاریس، نیویورک و لس آنجلس اجرا کرد.

کاپولا در مصاحبه‌ای که در جشنواره فیلم مراکش انجام داد درباره علاقه اش به تجربه گرایی و ریسک پذیری در سینما هم حرف زد . این کارگردان که آخرین فیلمش را با عنوان «Twixt» در سال ۲۰۱۱ ساخته گفت: دیگری فیلمی وجود ندارد، تلویزیونی نیست- فقط سینماست و می‌تواند هر جایی باشد و هر کاری بکند.

وی مانیفستی هم ارایه کرد که می‌تواند ترس به دل سرمایه‌داران بالقوه بیندازد و در مورد عدم قطعیت موفقیت تجاری چنین فیلمسازی غیرمتعارفی گفت: احساس می کنم ضروری است که توانایی ریسک شکست را برای همه هنرها، داشته باشیم. نمی توانی شروع به ساخت یک پروژه بزرگ بکنی که ۱۰۰ درصد هیچ ریسکی هم نداشته باشد. چطور می توانی فیلم مثل «پدرخوانده» بسازی؟ با ریسک پذیری.

کاپولا افزود: یک نفر به تازگی از من سوال کرد «آیا آینده‌ای برای سینما وجود دارد؟» خب البته که وجود دارد. فیلم هایی هستند که نوه‌های شما هم تماشا خواهند کرد و خواهند ساخت. اما نمی توانی فکرش را هم بکنی که آنها چه جور فیلمی را دوست خواهند داشت.

این کارگردان در ادامه گفت: ما هم تا حالا فیلم‌های خیلی بزرگی ساخته‌ایم و برایمان سخت است باور کنیم که فیلم‌های بعدی ممکن است شبیه اینها نباشند. اما نمی‌توانی بدون تجربه‌گرایی جلو بروی و تجربه گرایی به این معنی است که ممکن است شکست هم بخوری.

از میان فیلمسازانی که در حال حاضر مشغول کار هستند کاپولا بر فیلم «داستان هایی که ما می گوییم» ساخته سارا پولی نویسنده، کارگردان، بازیگر کانادایی تاکید کرد و آن را به عنوان رویکردی شجاعانه تحسین کرد و گفت: او فیلمش را به روشی ساخته که نمی شود انتظار داشت خیلی در صنعت رایج سینما، پذیرفته شود و افزود: فیلم های بزرگ همیشه فقط با کپی کردن از فیلم‌های بزرگ دیگر ساخته می شوند.

جرج لوکاس کارگردان تجربی دیگری است که کاپولا مدت درازی است با او دوست است و از وی یاد کرد و گفت فکر می‌کند او در «جنگ ستارگان» حیف شد، چون لوکاس یک مرد دیوانه بسیار تجربه گراست و همه عمرش را صرف این تولید بزرگ کرد و هیچوقت از آن جدا نشد اما من هنوز امیدوارم او آنقدر از این فیلم پول دربیاورد که بتواند چند فیلم کوچک بسازد. کاپولا گفت: او به من قول داده است.