دیباچه: پروفسور اوته هال، استاد دانشگاه بازل سوئیس و منتقد سینما معتقد است فیلم «نفس» پاسخ به پرسش هایی بوده که همواره درباره تاریخ معاصر ایران داشته است و دیدن این فیلم او رابه یاد اثری از پولانسکی با نام «الیور توئیست» انداخته است.

به گزارش دیباچه، پروفسور اوته هال منتقد و پژوهشگر سوئیسی که در سی و چهارمین جشنواره بین المللی فیلم فجر حضور داشت به تماشای فیلم «نفس» به کارگردانی نرگس آبیار نشست و نظراتی درباره این فیلم سینمایی ارائه کرد.

انعکاس نظرات این استاد دانشگاه و منتقد سوئیسی درباره فیلم «نفس»، پس از نامزد شدن این فیلم در 9 بخش توسط انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی حائز اهمیت است.

اوته هال در بخش هایی از صحبت های خود درباره فیلم «نفس» گفت: این فیلم سینمایی جلوه گر غنای فرهنگ ایرانی است.

وی ادامه داد: «نفس» فیلمی خوب و تامل برانگیز است و من به عنوان یک پژوهشگر پاسخ بسیاری از سئوالات خود درباره تاریخ معاصر ایران را با دیدن این فیلم گرفتم و فکر می کنم با نگاه جدیدی خاطرات سال های جنگ و یا به عبارت بهتر تاریخ معاصر ایران را بررسی می کند.

این منتقد سوئیسی تاکید کرد: فیلم «نفس» تابلویی از مشکلات کودکان نسل گذشته که هشت سال جنگ ایران و عراق را تجربه کردند پیش روی مخاطب می گذارد و فکر می کنم«نفس» عین زندگی و درباره بقاست و من غنای فرهنگی ایران را در لحظه لحظه فیلم به نظاره نشستم.

اوته هال بیان کرد: یکی از ویژگی های شاخص این فیلم سینمایی این است که مخاطب از نگاه یک کودک و همراه با رویاهای او دنیا را می‌بیند و مطمئن هستم چنین فیلم‌هایی برای مردم در همه جای دنیا جالب و دیدنی خواهد بود.

استاد دانشگاه بازل سویس با اشاره به این مطلب که مرز باریکی بین خیال و واقعیت در فیلم «نفس»  وجود دارد، گفت: از فرم کار لذت بردم و نرگس آبیار به عنوان کارگردان اثر توانسته بود منطق ساختاری در خاطره‌گویی را تغییر دهد و بیننده متوجه مرز خیال و واقعیت نمی شود و ناخودآگاه خود را در دنیای تخیل کودک می بینید.

اوته هال با بیان این مطلب که فیلم «نفس» تداعی کننده اثری از پولانسکی است گفت: من با دیدن این فیلم یاد «الیور توئیست» رومن پولانسکی افتادم. به نظرمن شباهت این دو فیلم در این است که هر دو از نگاه یک کودک و در موقعیتی کاملا دراماتیک روایت می شوند و تنها تفاوت آن انیمیشن به کار گرفته شده در فیلم «نفس» است.

وی ادامه داد: فیلم دیگری که به نظرم «نفس» به آن شباهت داشت، اثری با نام «طبل حلبی» در سینمای آلمان به کارگردانی فولکر اشلوندورف و بر اساس داستانی از گونتر گراس است که توانست در سال‌ 1979 نخل طلای کن و اولین اسکار بهترین فیلم خارجی زبان را از آن خود کند.

وی در بخش دیگری از صحبت‌های خود به بازی ساره نور موسوی به عنوان کاراکتر اصلی فیلم اشاره کرد و گفت: بازیگر کودک که در فیلم «بهار» نام داشت بازی فوق‌العاده  و کاملا حسی ارائه کرد.

اوته‌هال در پایان با اظهار امیدواری از اینکه فیلم «نفس» نماینده خوبی برای بیان صلح از سوی سینمای ایران است گفت: به لحاظ سیاسی نمی‌توان پدیده شوم در دنیا را حل کرد، اما ساخته شدن فیلم هایی از این دست برای انتقال اهمیت مفهوم صلح در زندگی افراد به خصوص کودکان ضروری است و کاراکتر «بهار» می تواند به عنوان پیام‌آور صلح‌خواهی کودکان جنگ به دنیا معرفی شود.