رضا رشیدپور مجری ممنوع الکار تلویزیون یادداشت کوتاهی را در ستایش از سردار سلیمانی نوشته است.

دیباچه :

ین، متن کامل این نوشته که در صفحه‌ی اینستاگرام رشیدپور به اشتراک گذاشته شده بدین شرح است.نبض زندگی در رگ "امنیت" می تپد . اگر برایش خون نداده باشی , خون به پا خواهد کرد. نفس کشیدن در شهر امن , خون بهای ریه هایی ست که هنوز بوی گاز خردل می دهند . و ایستادن به ارتفاع تاریخ هدیه ی مردانی ست که روی صندلی های چرخ دار نشسته اند .

شهید؛ نام جا مانده بر جان خسته ی اتوبانهای شهر نیست . بلکه نشانی رسیدن است از شاه راه مردانگی و غیرت . من هروقت هوس آزادی به سرم زده یا راه همت را رفته ام یا چمران . چه فرقی دارد وقتی همه ی آنها تو را به رهایی برسانند . رها شدن از امروز و جاری شدن در فردا .

اعتقاد دارم قلب شیر آن مردان بزرگ حالا در سینه ی عاشقانی می تپد که امنیت و آرامش را به مردم نجیب و خسته ی میهنم هدیه می کنند.

با کمال میل و افتخار می گویم که امن ماندن خانه ام را مدیون قاسم سلیمانی ها می دانم . او یک شخص نیست . یک فرهنگ است. فرهنگی که حرمت خانه را از جان عزیزتر می داند. من هرگز حاج قاسم سلیمانی را از نزدیک ندیده ام اما به صراحت می گویم که هر وقت ملاقاتشان کنم به احترامشان تعظیم کرده و دستشان را خواهم بوسید ...

سایه ات مستدام سردار

رضا رشید پور پیشتر مصاحبه ای انجام داده بود که اهم آن به شرح ذیل است :

گفتم شاید شما هم بخواهید یک روز مثل محمدحسینی، ترک وطن کنید و پناهنده بشوید.. کما این که آن زمانی که از ایران خارج شدید، برخی گفتند شاید مهاجرت کرده اید!
نه به هیچ عنوان. من همان روزی که می رفتم، در فرودگاه گفتم به امید دیدار و مهر ورود زدم چون تنها به قصد تحصیلات از کشور خارج شدم.

بالاخره از این دست شایعات زیاد شنیده می شود. حتی مرتضی حیدری هم وقتی از ایران رفت، گفتند مهاجرت کرده و برنمی گردد!
نه...مرتضی که اینجا برایش بهشت است. کجا برود بهتر از ایران؟! برای من هم بهشت است. من با کمال میل به کشورم برگشتم و هیچ وقت هم ایران را به قصد مهاجرت ترک نمی کنم.

هنوز ممنوع التصویر هستید؟
والا واقعیتش هیچ وقت این گونه حکم ها را به طور رسمی به ما ابلاغ نمی کنند.

بله. از مجریان دیگر هم که ممنوع التصویر هستند، شنیده ام که می گویند صدا و سیما هیچ وقت رسما به کسی اعلام نمی کند که ممنوع التصویر است ولی اجازه کارکردن هم به او نمی دهد. این چه سیاستی است دیگر؟
بله. به ما چیزی نمی گویند و ابلاغ نمی شود ولی به طور شفاهی و سینه به سینه از طریق مدیران می شنویم که از وجود شما نمی توانیم استفاده کنیم. برای من یک دوره کوتاهی در شبکه نسیم، فضایی بوجود آمد که بتوانم کار کنم و آن را هم نمی دانم که ادامه پیدا خواهد کرد یا نه ولی راستش را بخواهید خیلی به این فکر نمی کنم که چه اتفاقی قرار است بیفتد. همین که کنار مرم داره خوش میگذره، پس داره خوش میگذره!

خب این ممنوع التصویری برای شما ناراحت کننده نیست؟ بالاخره مثل بازیگری که ویترین کارش، اکران فیلم هایی است که بازی می کند، یک مجری هم طبیعتا دلش می خواهد اجرا کند.
زمانی که شما بدانید ایراد از شما نیست،دیگر تلاشی برای رفع مشکل نمی توانی انجام بدهی. وقتی من می دانم امانتدار مردم و صادق نسبت به آن ها هستم و قدر مردم و نظامم را می دانم، پس مشکل در من نیست. اگر مشکل، جای دیگری است، من زورم نمی رسد حلش کنم. برای همین چه ناراحت باشم و چه نباشم، اتفاقی نمی افتد.

بعد از رفتن آقای ضرغامی و آمدن آقای سرافراز، تغییر و تحولی در این زمینه بوجود نیامده؟ احیانا روی خوش به شما نشان داده نشده؟
امید چیزی است که نمی شود از آدم ها گرفت و ما هم امیدواریم که بشود.