دیباچه: نمایش کچلو این روزها در تماشاخانه ایرانشهر به روی صحنه می رود. طراحی صحنه این نمایش را پیام فروتن برعهده دارد.به گزارش دیباچه، وی دررابطه با طراحی صحنه در تئاتر گفت: طراحي صحنه يعني عينيت بخشيدن به آن چيزي كه كارگردان و نويسنده يك نمايش مي خواهند داستان خود را در آن قالب به مخاطب ارائه كنند. بنابراين هر جلوه بصري اشتباهي مي تواند آسيب جدي به يك تئاتر وارد كند.

نمايش «كچلو» يكي از نمايش هايي است كه در تماشاخانه ايرانشهر روي صحنه است و طراحي صحنه جالبي دارد. پيام فروتن طراح صحنه اين نمايش درباره ايده اجرايي خود و رسيدن به طرح نهايي، گفت: «من در طراحي صحنه هر نمايشي ابتدا به كانسپت و حس و حال ان نمايش توجه مي كنم بعد فضايي را كه كارگردان در نظر دارد را وارد طرح مي كنم تا به يك جمع بندي كلي برسيم».

وي در ادامه درباره طراحي صحنه نمايش «كچلو» و شكل گيري ايده طراحي خود براي اين اثر، توضيح داد: «شاكله طراحي صحنه اين نمايش قبلا شكل گرفته بود و در واقع اسكلت اصلي وجود داشت. 4 دري كه در اجراي نمايش «كچلو» در تماشاخانه آو ساخته شده بود همچنان وجود دارد و اين خواست كارگردان بود. من گوشت و پوستي به آن اسكلت اضافه كردم و نمي توانم ادعا كنم 100درصد طراحي دكور اين نمايش توسط من انجام شده است».

فروتن درباره طراحي صحنه براي نمايش هاي فانتزي كه براي گروه سني بزرگسال اجرا مي شود، گفت: «فانتزي كه در «كچلو» وجود دارد كودكانه نيست و من با الهام گرفتن از معماري ايراني و استليزه كردن چنين فرم و فضايي متناسب با مخاطب نمايش، طراحي كردم و فانتزي به آن اضافه شد. رنگ هاي پخته اصولا گروه سني را بالا مي برد و من با بهره گيري از چنين رنگ هايي در طرح هاي فانتزي هم اين ويژگي را در طرح حفظ كردم، هم ضريب سني را براي تماشاچي بزرگسال در نظر گرفتم».

طراح صحنه نمايش «خانه» در ادامه در مورد معيارهاي خود در انتخاب نمايش هايي كه قرار است طراحي صحنه آن را برعهده داشته باشد، توضيح داد: «بيش از توجه به متن براي من كارگردان اثر مهم است. همكاري با كارگرداني كه مولفه هاي تصويري را بشناسد و دركي از هنرهاي تجسمي داشته باشد، ساده تر است. متاسفانه جايگاه طراحي صحنه در تئاتر گم شده است و كارگردان هايي كه با معماري، نقاشي و تاريخ هنر و... آشنايي داشته باشند خيلي كم هستند. اصولا كارگردان ها كمي بي توجه شده اند و گاهي اصول تئاتر و كارگرداني را نمي دانند چه برسد به اصول طراحي صحنه. بيشتر آنها به روز نيستند و از دانش روز تئاتر جهان خبر ندارند. اين سطحي نگري ها آسيب رسان است و دغدغه هاي فرهنگي بايد در كار كارگردان هاي پررنگ و محسوس تر شود».

فروتن كه سالهاست به عنوان آموزگار در زمينه طراحي صحنه فعاليت داشته است، درباره شرايط آموزشي اين رشته هنري در دانشگاه ها گفت: «تئاتر مثل سينما وابسته با تكنولوژي نيست براي همين طي همه سالهاي حياتش چندان تغييري نكرده است و دانشگاه هاي تئاتري ما هم از نظر آموزشي مشكلي ندارند. خوشبختانه هم كتاب هاي خوبي نوشته و ترجمه شده است و هم در فضاي مجازي خوراك كافي براي هنرجويان اين رشته وجود دارد.  تنها مسئله كارآموزي است و دانشجوها بايد تجربه عملي كسب كنند و اصولا چون آينده شغلي روشني ندارند، تلاشي هم نمي كنند و بي انگيزه مي شوند، مثل ساير گرايش هاي رشته تئاتر».

فروتن ضمن اشاره به اهميت انديشه كارگردان در طراحي يك نمايش درباره كار با رضا كشاورز گفت: «براي من مهم است كه اگر كارگردان از  طراح صحنه اي دعوت به همكاري مي كند، واقعا به او اعتماد داشته باشد و اجازه داشته باشد كاري كه فكر مي كند درست است را انجام دهد. رضا كشاورز واقعا اجازه داد كارم را انجام دهم و اميدوار هستم در كار بعدي او اگر زمينه همكاري فراهم شد از صفرتا صد باهم كار كنيم».

اين طراح صحنه در آخر درباره تجربه طراحي نمايشي كه قبلا با دكور ديگري اجرا داشته است، توضيح داد: «در نمايش «شكلك» به كارگرداني كيومرث مرادي هم چنين تجربه اي داشتم و به هر حال همه چيز بستگي به نگاه كارگردان دارد. مثلا قرار است نمايش «افسون معبد سوخته» يك بار ديگر با ميزانسني تازه اجرا شود و قرار است دكور به طور كلي تغيير كند و من مي خواهم آن را طراحي كنم. البته تجربه هاي عجيب تر هم دارم. گاهي كارگردان 2 هفته مانده به آغاز اجراي نمايش تازه از طراح دعوت به همكاري مي كند. واقعا دلم مي خواهد در پايان صحبت هايم از رضا كشاورز تشكر كنم كه كارگردان بسيار صبوري است، درست همان ويژگي را دارد كه در بين اهالي تئاتر كمرنگ شده است».