دیباچه: رضا یزدانی استفاده از زبان هنر اعم از سینما و موسیقی را بهترین راهکار برای اطلاع رسانی پیرامون پدیده ایدز و بیماران آن دانست.به گزارش دیباچه، رضا یزدانی خواننده و آهنگساز که تجربیات بازیگری هم دارد درباره اینکه به چه دلیل در موسیقی، تلویزیون و سینما کمتر تولید آثاری با موضوع بیماری ایدز مورد توجه قرار گرفته است بیان داشت: مسأله مهی که در این باره قابل اشاره است به خصوص در عرصه آهنگسازی و آواز خواندن ، بحث سفارش دادن اثر توسط سازمانهای ذیربط از قبیل تلویزیون، وزارت ارشاد، وزارت بهداشت و سایر نهادهای مرتبط است.

این خواننده ادامه داد: چون هنوز در سیستم مدیریتی ما نسبت به این سوژه نوعی گارد بسته وجود دارد باید سفارش دهنده ای باشد که این سفارش را به خوانندگان و آهنگسازان و کارگردانان ارائه کند تا بتوانند با فراغ بال و راحتی خیال از اینکه کار در نهایت به پخش خواهد رسید به تولید محصول دست زنند وگرنه اینکه من محصولی را تولید کنم اما توقیف شود و به دست مخاطب نرسد چه فایده ای دارد؟

صاحب آلبومهای «ترانه بی ترانه»، «ساعت 25» و «هیس» با اشاره به ویژگیهای هنرهای مختلف در اطلاع رسانی پیرامون این بیماری اظهار داشت: زبان موسیقی و هنرهای نمایشی به طور حتم در بین افراد جامعه و به خصوص جوانها بسیار کارا و موثر است و دیده ایم که بسیاری از مضامین اجتماعی به این طریق مانا شده اند پس چه بهتر که تولید قطعات موسیقی با محوریت این بیماری و یا تولید مجموعه های تلویزیونی با این مضمون در دستور کار قرار گیرد. استفاده از زبان هنر، بهترین راه برای اطلاع‌رسانی درباره "ایدز" است.

رضا یزدانی با تأکید بر اهمیت اطلاع رسانی درباره بیماری ایدز افزود: جامعه جوانی داریم و باید با طرح ابعاد مختلف این بیماری زنگ خطر را برایشان به صدا دربیاوریم؛ متأسفانه این بیماری در بین افکار عمومی همچنان یک تابو و خط قرمز محسوب می شود و نمی شود خیلی راحت درباره اش حرف زد پس وظیفه مدیران فرهنگی است که با کمک هنرمندان شرایط از بین بردن این باور غلط را ایجاد کنند.

این خواننده خاطرنشان ساخت: مطمئن هستم اگر مدیران فرهنگی از هنرمندان بخواهند اغلب هنرمندان هم در این راستا به تولید محصولهای هشداردهنده دست خواهند زد.

گفتنی است کمپین "هنر+ایدز" که از نوروز ۹۵ آغاز به کار کرده، کمپینی مردم‌نهاد است که می‌کوشد به نوبه خود زمینه ارتباط بیشتر میان اهالی هنر و مردمان در زمینه آگاهی بخشی پیرامون این بیماری را فراهم کند و به بررسی دلایل عدم استفاده کافی هنرهای نمایشی از سوژه های مرتبط با بیماران اچ.آی.وی بپردازد.