دیباچه: نویسنده دیالوگ های «سلمان فارسی» از زمانی که برای نگارش این گفتگوها صرف می کند، زبان و چگونگی گفتمان شخصیت ها و طنازی در این فضا سخن گفت.
به گزارش دیباچه به نقل از مهر، امرالله احمدجو که نگارش دیالوگ های فیلمنامه «سلمان فارسی» را بر عهده دارد درباره داستان این سریال و فضای روایی آن گفت: گفتگوی شخصیت ها در حال نگارش است البته من همچنان وسواس به خرج می دهم و این باعث می شود که روند کار طولانی شود.
وی با اشاره به قصه «سلمان فارسی» توضیح داد: داوود میرباقری قصه سلمان را از زمان تولد این شخصیت آغاز کرده است. البته از آنجایی که از آن تاریخ اطلاعات جزیی در دسترس است بخشی از فیلمنامه باید دراماتیزه شود. به طور مثال پدر سلمان از ملاکان جی در اصفهان بوده و ثروت زیادی داشته است ولی ما از پدر او اطلاعات دیگری نداریم و بخشی از داستان درباره شرایط زندگی وی در ایران و همچنین مسایل پیرامونی او به صورت داستانی در فیلمنامه وارد می شود.
داستان سلمان فارسی از یک شک آغاز می شود
این کارگردان و فیلمنامه نویس درباره ابتدای قصه «سلمان فارسی» یادآور شد: مسایلی در ذهن سلمان ناهموار است و او با قوانینی از سوی موبدان مواجه می شود که به نظرش بعضی از آنها تعجب آور هستند. آنچه در زمان او امری رایج است سلمان را به شک وامی دارد و او شروع می کند به پرسیدن سوالات ممنوع و بعد از آن سفری را آغاز می کند.
احمدجو درباره نگارش دیالوگ ها و زمانی که برای آنها صرف می کند، عنوان کرد: من گفتگوها را می نویسم و باید برای درآوردن دیالوگ ها به جزییات لازم درباره آن زمان مسلط شوم. باید گفتگوها برای من مطلوب باشد و برای این کار حداقل روزی ۱۰ ساعت زمان صرف می کنم.
یک دقیقه دیالوگ دو تا سه روز
وی با اشاره به منابعی که به آنها رجوع می کند، اظهار کرد: کتاب های زرتشتی از جمله اوستا مرجع من شده است. تحقیقاتی هم جدا از فیلمنامه توسط سازمان صداوسیما انجام شده است و من از آنها استفاده می کنم. همزمان برای اینکه در آن فضا قرار بگیرم به این تحقیقات و کتاب های دیگر هم مراجعه می کنم. با همه این احوال گاهی برای یک دقیقه دیالوگ دو یا سه روز وقت می گذارم و گاهی هم گفتگوها به راحتی روی به ذهنم می آیند و روی کاغذ می نویسم.
کارگردان مجموعه «روزی روزگاری» درباره زبانی که قرار است در «سلمان فارسی» به کار برد و نحوه گویش ها عنوان کرد: اگر بخواهیم زبان را نزدیک به آن زمان انتخاب کنیم نامفهوم خواهد بود بنابراین من سعی می کنم دستور زبانی را که قابل فهم است با گویش امروزی استفاده کنم و نظر خود میرباقری هم بر این مبنا بود که دیالوگ ها به زبان امروز و محاوره نزدیک تر باشد.
احمدجو همچنین درباره فضای دیالوگ ها و طنازی در آنها توضیح داد: من و داوود میرباقری از سال ۶۲ آشنا شدیم و از لحاظ روحی همدیگر را خوب می شناسیم و به جهات کاری هم وجه مشترکی در ما هست.
طنازی وجه مشترک احمدجو و میرباقری
وی ادامه داد: کارهای میرباقری در عین اینکه فضایی جدی و تاریخی دارد اما گاهی در همان آثار صدر اسلامی از طنز ظریف و زیرپوستی بهره می گیرد. نمایشنامه هایش اغلب یک سره طنز هستند و یا در کارهای سینمایی مثل «آدم برفی» کلا به سمت کمدی می رود. من هم در «تفنگ سرپر» که ماجرای تلخی است نوعی طنازی دارم که در کارها بنا به شخصیت ها و موقعیت ها تفاوت دارد.
احمدجو در پایان با اشاره به مثالی بیان کرد: به طور مثال شخصیت ولید در سریال «امام علی(ع)» طنازی های زیادی دارد و میرباقری استاد خلق چنین طنزهایی است. در سریال «مختارنامه» هم هرجا که فضا و موقعیت به او راه داده است طنز را فراموش نمی کند و البته این طنز قرار نیست به جدیت و سنگین بودن کار ضربه بزند. درنهایت من امیدوارم ترکیب دیالوگ های من با فیلمنامه او کار خوبی باشد.
فیلمنامه «سلمان فارسی» به قلم داوود میرباقری نوشته شده و امرالله احمدجو نیز دیالوگ های این سریال تاریخی را می نویسد تا توسط میرباقری کارگردانی شود.
