دیباچه: مجید مظفری از لزوم وحدت آرای مدیران فرهنگی در طرح آسیب شناسانه مضمون ایدز در سینما و تلویزیون سخن گفت.
به گزارش دیباچه ، مجید مظفری بازیگر سینما و تلویزیون با اشاره به تخصصی بودن پرداختن به ایدز و بیمارانش در سینما و تلویزیون گفت: پرداختن به این بیماری در سریال سازی و فیلمسازی یک کار تخصصی است و این تخصص گرایی هم مرهون یک کار سیستماتیک قوی است یعنی باید از آثاری که نگاهی تخصصی و نه سطحی به این موضوع دارند حمایت شود.
وی ادامه داد: معتقدم باید تلویزیون و وزارت ارشاد در این خصوص حضور تأثیرگذاری داشته باشند و کار تولید فیلم و یا سریال سازی با مضمون ایدز را به صورتی کاملا هدفمند و در راستای سیاستهای مبتنی بر کاهش آمار مبتلایان سامان دهند.
بازیگر آثاری همچون "جنگ نفتکشها"، "مسافران" و "کشتی آنجلیکا" با تأکید بر مشارکت هدفمند هنرمندان در این حیطه افزود: موثرترین رسانه ای که درباره بیماری ایدز می تواند اطلاع رسانی کند تلویزیون است. خیلی از مردم تحت تاثیر برنامه های تلویزیون هستند و مردم عادی که در معرض درگیری با بیماری ایدز هستند بیشتر برنامه های تلویزیونی را تماشا می کنند تا اینکه به سینما بروند و یا تئاتر ببینند و یا حتی مجلات را مطالعه کنند.
وی ادامه داد: بر این اساس مدیران تلویزیون باید در کارگروههای تخصصی چگونگی استفاده از سوژه های واقع گرایانه با محوریت ایدز و بیمارانش در سریالهای تلویزیونی را مورد توجه قرار دهند. البته که در این حیطه می توانند از مشاوره های پزشکان و ارگانهای متولی درمان این نوع بیماران استفاده کنند.
مجید مظفری که علاوه بر بازیگری سابقه کارگردانی فیلمی به نام "قلبهای ناآرام" را دارد با اشاره به تشتت آرایی که در زمینه پرداختن به بیماری ایدز میان مدیران فرهنگی وجود دارد بیان داشت: اینکه می‌بینیم در میان مدیران سینما و تلویزیون نظرات متضادی درباره چگونگی پرداختن به بیماری ایدز در آثار نمایشی وجود دارد خودش نوعی معضل است.
این بازیگر تأکید کرد: باید مدیران فرهنگی ما به یک وحدت رویه در برخورد با این پدیده برسند چون در غیر این صورت حتی تلاشهای فردی در تصویرسازی آسیبهای این بیماری فقط اثر کوتاه مدت خواهد داشت و در نهایت همچنان اندر خم یک کوچه خواهیم ماند...
گفتنی است کمپین "هنر+ایدز" که از نوروز ۹۵ آغاز به کار کرده، کمپینی مردم‌نهاد است که می‌کوشد به نوبه خود زمینه ارتباط بیشتر میان اهالی هنر و مردمان در زمینه آگاهی بخشی پیرامون این بیماری را فراهم کند و به بررسی دلایل عدم استفاده کافی هنرهای نمایشی از سوژه های مرتبط با بیماران اچ.آی.وی بپردازد.
