محمد سریر؛ رئیس هیات مدیره خانه موسیقی گفت: وقتی خواست مردم، شنیدن ربنای شجریان در موقع افطار است، نباید در برابر آن مقاومت کرد. صداوسیما نباید با محروم کردن مردم، مقابل خواست آنها بایستد.
دیباچه:
محمد سریر گفت: محروم کردن مردم از شنیدن ربنای شجریان در تلویزیون، یکی از سیاست‌گذاری‌هایی بود که در آن به‌جای مقابله با یک شخص، با یک ملت مقابله می‌کنند. وقتی جامعه علایقی دارد، به‌خصوص در قضیه‌ای که از نظر فرهنگی و حتی معنوی تاثیرگذار است، چرا باید در مقابلش ایستاد و از چنین امکانی چشم‌پوشی کرد؟
او ادامه داد: پخش ربنای شجریان امکانی است که می‌تواند جامعه را به هم نزدیک‌تر کند و احساسات معنوی و فرهنگی را تقویت کند.
سریر پخش نشدن صدای شجریان از صداوسیما را نمونه‌ای از جفا به کار هنری در این سازمان دانست و گفت: قطعاً به نفع جامعه و به نفع تصمیم‌گیران است که زمینه پخش ربنای شجریان را مهیا کنند و این خواسته بسیار انسانی و معنوی را در اختیار مردم بگذارند.
او در ادامه با اشاره به اینکه نباید جلوی خواسته مردم ایستاد، گفت: بسیاری از مردم این نوع محدودیت‌ها را برنمی‌تابند؛ آنها ربنای شجریان را موقع افطارشان در خانه پخش می‌کنند و هیچ توجهی به سیاست‌های صداوسیما ندارند. با این کار تنها اتفاقی که می‌افتد، فاصله‌ای است که بین دولت و ملت ایجاد می‌شود.
عضو شورای عالی پژوهش صداوسیما، در ادامه به نقش موسیقی در جذب مخاطب برای این سازمان اشاره کرد و گفت: موسیقی همیشه بخش جذاب و تاثیرگذاری در صداوسیما و به‌خصوص رادیو در ایران بوده که مخاطبان بسیاری را جذب این رسانه کرده است.
سریر با بیان اینکه برای بررسی موضوع موسیقی در رادیو ابتدا باید نگاهی کلی به وضعیت موسیقی در ایران شود، گفت: متاسفانه امروز آثار بسیار زیادی منتشر می‌شود که جنبه‌های هنری آنها در قیاس با آنچه که در گذشته بوده یا انتظار می‌رود، در حد قابل قبولی نیست.
او خاطرنشان کرد: در موسیقی امروز ایران، تعدادی از جوان‌های تازه‌نفس و جدید وارد بازار کار شده‌اند که چه در حوزه ساخت موسیقی و اجرای آن و چه در خواندن کارهای خوبی انجام می‌دهند؛ خوب از این جهت که این نوع فعالیت‌ها باید تداوم پیدا کند، ولی متاسفانه برخی از این آثار، آن کیفیتی را که در گذشته بوده و حداقل امروز از آن انتظار می‌رود، در خود ندارند.
صداوسیما در ارتباط با مخاطب سرگردان است
رئیس هیات مدیره خانه موسیقی در ادامه تاکید کرد: صداوسیما و به‌خصوص رادیو، می‌تواند به بهتر شدن کیفیت موسیقی در ایران کمک کند؛ به شرط آنکه از سرگردانی بیرون بیاید؛ صداوسیما از نظر جذب و ارتباط با مخاطبان در یک نوع سرگردانی قرار گرفته است. چون تحولات رسانه‌ای به ویژه در رسانه‌های مجازی بسیار زیاد است و سیاست‌های صداوسیما برای مخاطب‌یابی و ارتقای جاذبه‌های شنیداری و تصویری هم به‌هم ریخته شده است.
سریر در ادامه به مقایسه بین صداوسیمای ایران با رسانه‌های خارجی پرداخت و گفت: صداوسیمای ایران محدودیت‌هایی برای کار و پخش موسیقی دارد. در قیاس با آنچه که از رسانه‌های خارجی پخش می‌شود یا امکان پخش‌اش را دارند، کار صداوسیما در ایران بسیار دشوار شده و طبیعتاً ریزش مخاطب غیرقابل اجتناب بوده است.
او با بیان اینکه بسیاری از مردم باتوجه به اوضاع خشن جنگ و درگیری در جهان، به دنبال احساسات خوب هستند، گفت: مردم در شبکه‌های جهان به دنبال این هستند که دل‌شان آرام بگیرد و از زندگی احساس خوبی به دست آورند. آنها می‌خواهند امید داشته باشند و چشم‌انداز زندگی‌شان را روشن ببینند. یکی از امکاناتی که می‌توان در این راستا برایشان فراهم کرد، موسیقی است؛ صداوسیما در این زمینه کم‌توجهی می‌کند.
عضو پیشین شورای عالی موسیقی صداوسیما در ادامه گفت: اگر ما به سال‌های گذشته نگاه کنیم، می‌بینیم که بسیاری از خاطرات خوش چند نسل مردم ایران، در وجوه شنیداری آنها بوده که از طریق رادیو به آنها می‌رسید؛ موسیقی‌هایی که از رادیو پخش می‌شد برای مردم خاطره‌ها درست کرده، ولی الان کم‌کم این‌ها محدود و معدود شده و آن موسیقی، آن نوع اشعار و آن چیزهایی که می‌توانست پیوندی بین مردم ایجاد کند، احساسات مشترکی به وجود آورد، دلگرمی باشد و برای مردم نوعی تخلیه روحی ایجاد کند، بسیار کمتر شده است.
سریر با تاکید بر اینکه با موسیقی و کلام عاشقانه می‌شود لطافت و مهر را تبلیغ کرد و خشونت و قهر را بیرون راند، گفت: باید در این زمینه‌ها نگاه جدی‌تری در صداوسیما حاکم شود تا برای مردم دل پناه مناسبی شکل بگیرد و بتوانند احساسات‌شان را تقویت کنند. تقویت این احساسات، باعث می‌شود رابطه مردم با هم مهرآمیزتر شود و ارتباط‌شان را براساس مهربانی و دوستی بگذارند تا خشونت و قهر.
او در ادامه گفت: به خاطر اینکه صداوسیما در ایران یک وجه انحصاری دارد، وظیفه تلطیف جامعه با موسیقی، در جای دیگری به این قوت نمی‌تواند باشد. این وظیفه به صورت انحصاری در اختیار صداوسیما است و می‌تواند این مهم را در تمام کشور پوشش دهد.
مدرس دانشکده صداوسیما، تأثیر تغییر رئیس صداوسیما را بر روند سیاست‌های این سازمان محدود دانست و گفت: قضیه این است که باید این تغییر در نگاه خود مسئولان باشد. اگر این نگاه کمی سمت‌وسوی فرهنگی داشته باشد و به تاثیراتی که می‌تواند در جامعه شود، کارهای بزرگی می‌توان انجام داد.
سریر تصریح کرد: متاسفانه هنوز جایگاه، اهمیت، تاثیرگذاری و وزن کار هنری به‌خصوص موسیقی را تعریف نکرده‌ایم؛ در این حوزه به یک بازتعریف نیاز داریم.
او ادامه داد: هنوز اهمیت کار هنری در صداوسیما دیده نشده و به آن به صورت یک کار تفننی نگاه می‌کنند.
ایلنا نوشت: سریر در ادامه با تاکید بر اینکه مدیر صداوسیما ابزار زیادی در اختیار ندارد، گفت: مدیر می‌تواند جذابیت‌ها و امکاناتی فراهم کند که دست‌اندرکاران و خالقان آثار هنری را به این سمت جذب کند و بتواند نگاه بازتری را القا کند. ما باید به فرهنگ و ادب خودمان نگاه کنیم و باتوجه به این فرهنگ غنی، برای آینده برنامه‌ریزی کنیم.
