یک بازیگر رادیو درباره شرایط فعالیت در رادیو با بیان اینکه «مشکل این است که دیگر این روزها خوشحال نیستیم» به بیان توضیحاتی در این زمینه پرداخت.
دیباچه:
رامین پورایمان با اشاره به شرایط مالی فعالیت در رادیو، اظهار کرد: متاسفانه دستمزدها در بخش صدا اصلاً با تورم پیش نمی‌رود؛ معتقدم وضعیت درآمد رادیویی‌ها باید به گونه‌ای باشد که حداقل بتوانند مخارج عادی زندگی‌شان را برآورده کنند؛ اما در این حد هم، امنیت شغلی وجود ندارد؛ امنیت شغلی تعریف‌های متفاوتی دارد؛ منظورم این است که البته شرایط آنگونه نیست که به یک بازیگر و هنرمند رادیو بگویند که دیگر نیا و عذرش را بخواهند، اما همین هنرمند که احساس، بخش اعظم حرفه‌اش را شامل می‌شود، از لحاظ تأمین مخارج زندگی با مشکلات اساسی مواجه است.
این بازیگر تلویزیون و رادیو با اشاره به شرایط فعالیت در رادیو، توضیح داد: به هیچ وجه بازی در سایر مدیوم‌های نمایشی - اعم از سینما، تلویزیون و تئاتر - قابل مقایسه با سختی بازیگری در نمایش رادیو نیست. ما در یک نمایش رادیویی اگر بخواهیم تصویری به مخاطب بدهیم تنها وسیله نقش‌آفرینی‌مان صدای ماست و این کاری نیست که از عهده هر کسی بربیاید و البته بسیار هم سخت است؛ القاء و انتقال لوکیشن‌های متعدد و متنوع در یک نمایش رادیویی حاصل کارگروهی و زحمات کارگردان، بازیگر، تهیه‌کننده و افکتور است که کار بسیار سخت و نفس‌گیری است. من شاهد بودم چه بزرگانی از دنیای تصویر که آمدند و از پس ایفای نقش‌های رادیویی برنیامدند و رفتند.
پورایمان در پاسخ به این پرسش که چرا با توجه به این شرایط همچنان کار در رادیو را ادامه می‌دهید، اظهار کرد: کار در رادیو حرفه من است و به آن علاقه دارم؛ در آن زمانی که می‌توانستم یک کار دیگر را انتخاب کنم، من رادیو را انتخاب کردم چون به آن علاقه داشتم؛ البته شرایط قبلاً اینطور نبود و رفته رفته شرایط بد شد و از دولت دهم به بعد تنگناها بیشتر و بیشتر شده است؛ زمانی کار هست و زمانی هم نیست، ولی همیشه هزینه و مخارج زندگی هست.
او ادامه داد: ما مقداری دچار خودسانسوری هستیم و نمی‌دانیم که گلایه‌هایمان را آن کسی که می‌شنود، با گوش ما می‌شنود یا با گوش خودش؛ اگرهم‌سویی و همدلی نباشد، حرف‌ها جور دیگری شنیده می‌شوند. آن فرد باید بداند که جوان هنرمندی که بیش از 10 سال است در نمایش‌های رادیویی هنرنمایی می‌کند و امروز ازدواج کرده و صاحب فرزندی شده است، نگران هزینه‌های فزرندش است و این نگرانی روی توانایی و تمرکزش بر نقش بی‌تاثیر نیست.
پورایمان درباره انتخاب پروژه‌های رادیو نمایش اظهار کرد: مدت‌هاست که دیگر متون ادبیات خارجی را کار نمی‌کنیم و نمی‌دانم چرا؛ در حالی که قبلاً رمان‌های نویسندگان معروف جهان تنظیم رادیویی می‌شدند و ما کار می‌کردیم؛ متاسفانه نمایشنامه‌نویسان استخوان‌دار (رادیویی‌نویس) هم رغبتی نشان نمی‌دهند و بیشتر نویسنده‌های جوان حضور دارند که در حال تجربه‌اند. امروز ما چون از آن فضای نمایش‌های خارجی دور افتاده‌ایم، هیچ بعید نیست وقتی برای مثال من می‌خواهم نقش لویی چهاردهم را بازی کنم، می‌شود مثلاً آقا محمد خان قاجار!!! (به طنز).
او با بیان اینکه این روزها سطح کارها پایین آمده و از تعداد مخاطبان رادیو هم کاسته شده است، خاطرنشان کرد: عموماً تهیه‌کنندگان هم ناچارند از میان نمایشنامه‌های ضعیف آنکه کمتر ضعیف‌تر است را انتخاب کنند و ما هم همین‌ها را بازی کنیم؛ کاری نمی‌توان کرد این حرفه ماست. چقدر کار نکنیم و بگوییم متن‌ها ضعیف است؟
پورایمان همچنین با اشاره به مدیریت رادیو نمایش اظهار کرد: واقعیت این است که رادیو نمایش یک رادیوی منحصر به فرد است که اصلاً با دیگر شبکه‌های رادیویی قابل مقایسه نیست؛ مدیر جدید ما (محمدرضا قربانی) جوان است و پر انرژی و شاهد هستیم که انصافاً تلاش خودش را هم می‌کند؛ ای کاش دایره اختیارات و امکاناتش بیش از اینها بود.
ایسنا نوشت: این بازیگر و کارگردان رادیو نمایش در پایان محبوب‌ترین شبکه رادیویی را شبکه «پیام» برشمرد و گفت: الان شنونده ما شنونده عصر اینترنت است و حوصله متن‌ها و برنامه‌های طولانی را ندارد و شبکه پیام با کمترین هزینه، کمترین گفتار، پخش اخبار ترافیکی و بیشترین پخش موسیقی محبوب‌ترین شبکه رادیویی می‌شود، چراکه راحت‌الحلقوم است و در هر اتومبیلی صدایش شنیده می‌شود.
