علی قوی تن کارگردان،تهیه کننده و نویسنده فیلم سینمایی «رویای سهراب» در خصوص نگارش این فیلمنامه و پرداختن به زندگی شاعر ارزشمندی همچون سهراب سپهری به خبرنگار دیباچه گفت: من از زمان نوجوانی علاقه مند به شعر های سهراب سپهری بودم، همانند جوانانی که امروزه هم به سبک و لطافت شعری سهراب علاقه دارند؛ زیرا اشعار سهراب زیبا است و جوانان را مجذوب خود میکند. من نقاشی را از دوران نوجوانی آغاز کردم و زمانی که کارگردان و نویسنده شدم ، دوستان زیادی می گفتند که به دلیل شباهت به سهراب سپهری و توانایی ساخت فیلم او ،چرا فیلمی درباره این شاعر ملی نمی سازی؟. در ابتدا به این موضوع فکر نمی‌کردم زیرا بسیاری از تهیه کنندگانی که دنبال پول هستند ،ذائقه و سلیقه مردم کشور ما را تغییر دادند و دولت هم در مواقع بسیاری از مسیر خود خارج شده و آثار فرهنگی را پشتیبانی نمی کند،از این رو از ساخت این فیلم امتناع می کردم. اما روز به روز این دین روی دوش من سنگینی می کرد تا حداقل یک فیلم درباره یکی از شاعران کشورم بسازم.
قوی تن با اشاره به اینکه از سال ۱۳۸۵ از سینمای بدنه و گیشه ای و فیلم هایی که فقط با پارامترهای جذب مخاطب ساخته می شوند،خارج شدم،بیان کرد: این سینما سینمایی که من می خواهم نبوده و با روحیه من سازگار نیست.من باید در سینمایی باشم که حتی اگر جیب هایم خالی از پول باشد هم حرفی بزنم که مانند کتاب در گنجینه ملی کشورم بماند و افراد بتوانند از آن استفاده کنند. در سال ۱۳۸۱ تحقیقات و پژوهش خود را شروع کردم زیرا در آن زمان می خواستم مستندی از سهراب بسازم و خوشبختانه فردی مانند مشفق کاشانی که در آن زمان زنده بود و صحبت های بسیاری داشتیم ، معصومه سیحون که یکی از افراد نزدیک به سهراب بود و برای اولین بار در ایران گالری خود را در اختیار تابلوهای سهراب گذاشت و تا لحظه مرگ او در کنارش بود، با فهیمه راستکار هم صحبت کردم و حتی کسانی که در سینما و دنیای شاعری نامی ندارند، دیدار کرده و درنهایت در سال ۱۳۹۰ از سوی دوستان ترغیب به ساخت این  فیلم شدم.

او ادامه داد: وسواس بسیاری در زاویه نگاه به زندگی این شاعر داشتم و نمی خواستم یک کار بیوگرافی انجام دهم زیرا معمولا گفته می شود کار بیوگرافی مخصوص سریال و تلویزیون است و در قالب سینما نمی گنجد، در سال ۱۳۹۶ به فیلمنامه ای رسیدم که از زاویه عاشقانه های سهراب و مسائلی که در آخرین سفرش به کاشان برای تکمیل کتاب اتاق آبی بوده ، می پردازد و به نظرم توانستم دِین خود را ادا کنم زیرا من این فیلم را با آگاهی بر اینکه ذائقه مردم به سمت فیلم های کمدی و سرگرم کننده رفته،ساختم و با همین آگاهی مال و جان و همه چیز خود را فدای یک فیلم ارزشمند کردم.
کارگردان فیلم «رویای سهراب» در خصوص اکران این فیلم گفت: متاسفانه از اکران راضی نبودم ، دولت ، ملت و سینماداران حمایتی از این فیلم نکردند؛ گویی این شاعر برای سینماداران و مردم و دولت ارزشی نداشته است.سینمادار میتوانست فیلم را در سالن خوب اکران کند و پوستر فیلم را در انتهای سالن قرار ندهد. برخی از سینماداران که خود فیلم تهیه کردند به صورت مافیایی عمل کرده و سالن ها را در اختیار ما قرار ندادند و اگر سالنی هم دادند در زمان بسیار نامناسب و یا در سالن vip بوده که مردم نمی روند. در « سمفا » جای ما را درست اجرا نکردند؛حتی در اینترنت می دیدیم که در برخی سالن ها نیمی از ظرفیت برای تماشای فیلم پر است اما زمانی که وارد سالن می شدیم با سالنی خالی مواجه می شدیم.ما از سوی ارشاد هم حمایت نشدیم و فارابی که سینمای فرهنگ را در اختیار دارد این فیلم را اکران نکرد. به هرحال از ساخت «رویای سهراب » پشیمان نیستم زیرا این فیلم در تاریخ سینمای ایران می ماند و مردم آن را در اینترنت و یا زمانی که در دسترس قرار بگیرد،خواهند دید و مانند یک کتاب خوب و نفیس در تاریخ ایران ماندگار می شود.
« قوی تن » در خصوص ساخت فیلم های مختلف درباره دیگر شاعران و نویسندگان ایرانی گفت:من دیگر بودجه ای برای ساخت فیلم ندارم ،من تمام توان خود را برای این فیلم گذاشتم و قبل از شیوع بیماری کرونا فیلم را ساختم و فیلم و سرمایه من خوابید و در این سه و چهار سال روح و روان من درگیر این فیلم بود و همین رفتارها سبب می شود دیگر کسی به سمت ساخت فیلم درباره مفاخر ، ادبا و شاعران نروند.

گفت و گو از مینا قنبری