به گزارش دیباچه؛ در متن رضا درمیشیان آمده است:

در آستانه ورودی سالن «تئاتر نمایشی» (Teatr Dramatyczny) که یکی از مهم‌ترین مراکز اجرای نمایش در شهر ورشوی لهستان است، به مناسبت چهارصدمین سالگرد درگذشت شکسپیر، با گویی بزرگ، فالی درست کرده‌اند.

هر کس نیت کرده و می‌چرخاند تا ببیند براساس اشعار و جملات شکسپیر به مراد دلش می‌رسد یا نه.

نیت می‌کنم: شکستن طلسم نمایش عمومی «عصبانی نیستم!» در «ایران» و گوی را می‌چرخانم.

شکسپیر بزرگ این چنین پاسخم می‌دهد:

تمام دنیا صحنه‌ی نمایشی است

که مردان و زنان، بازیگران آنند

مفهوم شعر شکسپیر بی اختیار مرا به یاد شعر حضرت خیام می‌اندازد که پانصد سال پیش از شکسپیر چنین سروده است:

ما لعبتکانیم و فلک لعبت باز

از روی حقیقتیم نه از روی مجاز

یک چند درین بساط بازی کردیم

رفتیم به صندوق عدم یک یک باز

این درست همان مفهومی است که ژاله اصفهانی در قرن حاضر به ما می‌دهد:

زندگی صحنه‌ی یکتـــــــــــای هنرمندی ماست

هر کسی نغمه خود خواند و از صحنه رود ....

صحنه پیوسته بجاست

خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد