شعر هایکو شعر بیان هیچ است. همان‌طور که هنرمندان ژاپنی که از آن متاثر هستند، در بیان احساس‌شان کلمات اندکی به‌کار می‌برند و نقاش ژاپنی کمترین حرکات قلم مو را. چون احساس وقتی کامل بیان شود جایی برای «ناشناخته‌ها» باقی نمی‌ماند. «باشو» مهم‌ترین هایکو‌سرای ژاپنی، خود یک خانه به دوش بوده، شیداترین عاشق طبیعت که سراسر عمرش به سفر از این سو به آن سوی ژاپن گذشته. می‌گوید: «نمی‌دانم کی بود، اما میل نیرومندی به زندگی آوارگی در خود احساس کردم و خود را به دست سرنوشت سپردم. چون ابری تنها که پنداری سبکبارانه با باد می‌رود.»

«باشو» تجسم تنهایی جاودانه بود. تصویر رهروی که در جامه سفر به کوه فوجی می‌نگرد. تصویر تنهایی رازگونه انسان، سرشار از ادراک تمام و کمال لحظه، «باشو» از مشتاقان آن است. خود را «فورابو» می‌خواند. یعنی «مردی که زندگی‌اش به تکه پارچه‌ای نازک می‌ماند در باد». از دیرباز باد سرشار از ناشناخته‌ها بوده است. کسی نمی‌داند که از کجا می‌آید و به کجا می‌رود. به نظر «باشو» آن‌چه راز تنهایی جاودانه است «روح فووگا» است. «فووگا» یعنی حض و لذت بی‌شائبه بردن از زندگی ساده و چیزی نخواستن و یکی شدن با طبیعت. مرد «فووگا» دوستانش را در گل و پرنده و سنگ و آب و باران و ماه می‌یابد. و همین است که هایکوهای «باشو» سرشار از وصف‌ طبیعت است.
این مجموعه شامل 96 هایکو از هایکوسرایان ژاپنی به انتخاب جاناتان کلمنتس ا‌ست که در چهار بخش «سحر»، «نور صبحگاهی»، «گرگ و میش» و «نور ماه» گردآوری شده است.
در ادامه چند هایکوی منتخب از این مجموعه را می‌خوانیم:
1.
دنیا پر از رنج است، با این حال
درختان گیلاس شکوفه می‌دهند
«ایسا»
 
2.
آه ای پروانه
رویایت چیست
وقت بال‌زدن.
«چیو-نی»
 
3.
با کسی که فکرهایش را بلند نمی‌گوید
بعدازظهر لذت‌بخشی را گذراندم.
«هیاکوچی»

 این مجموعه در 87 صفحه و با قیمت 25 هزار تومان توسط نشر چشمه به چاپ رسیده است و تا به امروز توسط این نشر دو مرتبه تجدید چاپ شده است.