دیباچه:مدیر و مدرس مدرسه پوان فیکس در پاریس معتقد است: بازیگران ایرانی از نظر بازیگری بسیار در سطح بالایی هستند و بسیار جدی هستند انرژی خوبی دارند و خوب گوش می‌دهند و خیلی جای پیشرفت دارند.من خیلی خوشحالم که با آنها کار می‌کنم و دوست دارم که اینکار را ادامه بدهم.
به گزارش خبرنگار تئاتر
دیباچه؛ موسسه فرهنگی هنری فانوس هنر پارس در راستای فعالیت های بین المللی خود، چندی قبل با حضور دومینیک دوپو وودویل مدیر و مدرس مدرسه پوان فیکس در پاریس دوازدهمین کارگاه بین المللی فانوس را برگزار کرد.
کارگاه قبلی دومینیک دوپو وودویل به نام بازیگری در تراژدی منجر به شکل گیری نمایش مده آ به کارگردانی ندا شاهرخی شد. این نمایش با بازیگردانی وودویل فروردین 95 در پاریس به صحنه رفت. و در مهر 95 یک تور اجرا در یونان خواهد داشت.
به مناسبت پایان این کارگاه بین‌المللی گفت‌وگویی را با دومینیک دوپو وودویل و ندا شاهرخی انجام داده‌ایم که در زیر می‌خوانید.
خانم دوپو وودویل لطفا برای شروع گفت‌وگو کمی از سوابق و فعالیت‌های خود در تئاتر بگوئید؟
من خیلی زود جذب تئاتر شدم و ده سال مدرسه‌ای نزدیک پاریس برای جوانان دراین رابطه داشتم. بهرحال خودم هم راههای زیادی یاد گرفتم. من در مدرسه ژان فیلیپ گولیه در سوربون بودم و در مدرسه لوکوک کارگردانی خواندم و درجاهای مختلفی آموزش دیدم و کاری که انجام دادم درس دادن و داشتن مدرسه تاتر بوده است. از سال 2000 هم به صورت حرفه‌ای کار می‌کنم با توماس لیبارد کارکردم که یکی از شاگردان لتخو بوده و شناخته شده است. همینطور دارم خودم را گسترش میدم چون دارم درس می دهم. درسال 2004 در پاریس مدرسه پوان فیکس را افتتاح کردم و عموما روی بدن کار می‌کنم هم مدرسش هستم هم مدیرش این خیلی مهمه که بگم مرتب به دوره های مختلف میرم چون درس می دهم باید اطلاعاتم راگسترش بدهم.
میخواهم یک جمله از باشلار بگویم که می‌گوید:«تمام مدرسانی که تاتر تدریس می کنند و خودشان را بروز نمی کنند خیلی زود از بین می روند و تمام می شوند» بنابراین من یک متد دارم و روی آن کار می کنم که ببینیم چطور باید بچه ها را براساس اعتماد به نفسشان ارزشگذاری بکنیم.
خانم دومینیک این ایده چطور به ذهنتون رسید که بیایید ایران و شاگردانتون را هم بیارید و بخواهید همکاری مشترک داشته باشید؟
درواقع اولین بار سال 2006 ودر تاتر دانشجویی کارگاه داشتن دراونجا یاسمن خواجه ای را دیدم و بر می گردند فرانسه. یاسمن خواجه ای مسئول روابط بین الملل فانوس هست که در پاریس زندگی می کند من را به فانوس معرفی کردند و درسال 2014 آمدم ایران واین کارگاه سیزدهمین کارگاهی است که در ایران برپاکردم.
دلیل انتخاب ایران و موسسه فانوس چی بوده؟
من دوستان ایرانی در پاریس داشتم که منو تشویق می کردند که برو و ایران را ببین. من ایران را انتخاب کردم چون خیلی ایران را دوست دارم و تهران ودانشجوها و آدمهاشو خیلی دوست دارم و فانوس را انتخاب کردم چون دیدم خیلی جدی کار می کنه و عقاید و زیبایی شناسیس شبیه من بود و چیزی که از من می خواست درست بود به همین دلیل این همکاری ادامه پیدا کرد.
درباره نوع فعالیتتان در ایران توضیح بدهید که آیا ورک شاپ هست یا مثلا هفته ی پرفورمنس؟
فانوس بعنوان یک موسسه بین المللی شناخته شده به این معنا که ما ورک شاپ‌های بین المللی بصورت مستمر برگزار می کنیم اینطور نیست که به مناسبتی کاری انجام بشه. ما هرسه چهار ماه یکبار یکسری ورک شاپ میگذاریم که اینها همشون معلمشون از فرانسه میاد. این ورک شاپها تفاوتهایی داره که ما روشون تاکید داریم و می‌خواهیم که گسترش پیداکند. اول این که ما به بچه‌ها گواهی شرکت می دهیم که بین المللی هست و این باعث میشه بچه ها حتما رزومه داشته باشند و مشخص باشه کلاس را با چه کسی گذراندند و با چه نمره ای. دوم اینکه بطور مستمر برگزار می کنیم و افرادی هستند که برای ورک‌شاپ‌ها می‌آیند و برای کلاس بعد دوباره ثبت نام می‌کنند. بنابراین کلاسهای ما نیاز به تبلیغ زیادی ندارد چون افرادی که خودشان هستند بسیار جذب میشوند و به سمت ما می‌آیند. ماسعی می کنیم کسانی را انتخاب کنیم که قابل سرچ هستند مثلا کسانی که دارای کمپانی هستند و عموما معتبرند.
بنظر شما بچه های ایران درچه سطحی هستند و آیا برنامه‌ای خاص برای آنها دارید؟
من با کسانی که کار کردم عموما شاگردان ندا شاهرخی بودند و از نظر بازیگری بسیار در سطح بالایی هستند و بسیار جدی هستند انرژی خوبی دارند و خوب گوش می‌دهند و خیلی جای پیشرفت دارند.من خیلی خوشحالم که با آنها کار می کنم و دوست دارم که اینکار را ادامه بدهم. بنظر من واقعا بازیگران حرفه ای هستند و می توانند ایده هایی بدهند که میتواند بسیار سازنده باشد. بنابراین براساس دوسال کاری که درایران کردیم، مدرسه پوان فیکس من در فرانسه نتیجه گرفتیم که باید ارتباطات را گسترش بدهیم و خط‌های فرهنگی هنری را گسترش بدیم.
درمارس که گروه فانوس و تمام دانش آموزان من دعوت شدند به فرانسه و کاری اجرا کردیم و بچه ها را باهم آشنا کردیم واین برای بچه ها خیلی مناسب بود و قراردادی تنظیم کردیم و برنامه آینده مان را چیدیم. براساس این ماجرا که دیدیم آمدن بچه های ایرانی خیلی مفیده مد نظر ما رفت و آمد بود و خواستیم از فرانسه هم بچه ها به ایران بیان و 5دانشجو به ایران آمدند که درکلاسها شرکت کنند.
ما برنامه های مختلفی داریم یکی از آنها این است که اینکارا ادامه بدهیم من با مدرسه ملی فرانسه بنام لسد صحبت کردم که این رفت و آمد فرهنگی را انجام بدهیم و بسیار بازخورد خوبی داشت. موسسه فانوس تمام تلاشش این است که اگر ما با کمپانی فعالیت داریم حتما درمورد رفت و آمد صحبت می کنیم و به هیچ عنوان اینگونه نیست که صرفا ما به ایران بیائیم بلکه دنبال ارتباط مستمر بین تئاتر ایران و فرانسه هستیم.
من از اینکه در ایران هستم و با هنرجویان ایرانی کار می‌کنم خیلی خوشحال و شادم و یک لذت واقعی را تجربه می کنم. فرهنگ ایرانی خیلی عمیق و ریشه دار است وما میتوانیم باهم خیلی راحت کار کنیم؛ چرا خیلی بهم نزدیکیم.
* تلاش می کنیم که تئاتر را به سمت تکنیک ببریم نه احساس
خانم شاهرخی شما هم در مورد این همکاری مشترک و متفاوت صحبت کنید.
به اعتقاد من تا این لحظه هنوز اتفاقی برای ما نیافتاده چون موسسه ای نیستیم که کارهای نکرده‌مان را کرده اعلام کنیم وکارهای انجام داده‌مان را بزرگ کنیم.سیاست گزاری ما اینگونه است که به عمل می رویم وچون ادامه می دهیم تاثیراتش مشخص می شود و دنبال بزرگنمایی کارهایمان در در دنیای رسانه نیستیم. به هیچ عنوان دروغ نمی گوییم وپول مردم را نمی خوریم.
اما هیچ حمایتی نداریم. ما برای یک موسسه 5تا دانشجو باهزینه های خودشون آوردیم.
با توجه به مشکلات اقتصادی و هزینه‌های زیاد کار مستقل شما چطور توانستید روی پا بمانید؟
ما بخاطر برنامه های مداوممان سرپا مانده‌ایم. تداوم خیلی مهم است. ما زمانیکه وارد اینکار شدیم می دانستیم که قرار نیست با اینکار پولدار بشویم و دغدغه ما فرهنگی بود.
یعنی هزینه‌های برگزاری هفته پرفومنس را از جیب گذاشتید؟
بعد از برگزاری هفته پرفورمنس الان دیگر فانوس به یک سود حداقل رسیده است و یک سال و سه چهار ماه که از وجود فانوس می گذرد توانسته‌ایم 12 کارگاه بین المللی برگزار کنیم.
روش انجام کار شما شبیه همین متدی هست که درفرانسه انجام می‌شود؟
متد خانم دومنیک متد خاصیه. بازیگرهای ایرانی خیلی حرکات اضافه دارند و با متد خاص خانم دومنیک این اضافه ها از بازیگر کاملا گرفته شده واین متد بسیار متد جذابی است. به این معنا که روی بدن و ریتم کار می کند. وقتی می گوئیم بدن اصلا منظور تئاتر فیزیکال نیست. بحث بدن بیانگره که در ایران خیلی در مورد آن حرف زده شده اما کسی نیامده که کاری انجام داده باشد. بدن بیانگر به این معنی است که بدن همیشه آماده باشه و واکنش نشون بدهد. بدن نه مغز و بتونه درلحظه حرکت کنه و به متن متکی نباشد. ما تراژدی مده آ را اینجا بستیم و میگیم اول باید بدن بره بعد دیالوگ چون تائتر تصویره. کلاسهای ما بسیار تخصصی است.
مثلا بازیگری درام یک تکنیک است. داریم تلاش می کنیم که تئاتر را به سمت تکنیک ببریم نه احساس.
دارد اتفاقات بزرگی می افتد و ما نیازی به تشویق و پول و جایزه نداریم اما برای‌مان مهمه دست اندرکاران متوجه باشند که یک موسسه خصوصی می تواند همچین فعالیتهایی کند. درحالیکه کسانیکه بودجه می گیرند کاری نمی کنند وجالبه که ماهیچ حمایتی حتی حمایت رسانه‌ای نمی‌شویم . مابراساس سیاست فانوس گلایه‌ای از کسی نداریم و امیدواریم دیگران هم چنین فعالیتهایی بکنند.
