سمیه سادات موسوی: "سلام بر محرم " به راستی این محرم است که دل ها را به نور غم روشن می‌کند و روشنای اش دل را، به معرفت در آستان خورشید جلا می‌دهد. این محرم است که به ما معرفت می‌دهد تا خادم در حریم حسین بن علی (ع) و اهل بیت ایشان باشیم. به راستی این محرم است که غم حضورش، روح ما را صیقل می‌دهد؛ تا با شناخت واقعه ی عاشورا عروج کرده و به صفات ملکوتی سید و سالار شهیدان آگاه شویم. آری این محرم است که ما را تا عرش بالا می‌برد و زنگار از دلمان می‌زداید و هر چند حسین بن علی علیه السلام به ناحق سرش بر نیزه ها رفت اما حقی برای ما ستاند که با آن تا عرش هم می‌توانیم پرواز کنیم و در دل محرم به نور آسمانی حسین علیه السلام روشن شویم. آری شاگردی در مکتب حسین 'علیه السلام' بود که شهدا عروج کردند و به حق این شاگردی در مکتب حسین بن علی علیه السلام است که ما را در صراط مستقیم می‌پروراند و کمک می‌کند که گم کرده راه نباشیم.

حجت الاسلام و المسلمین، استاد شیخ حسن یوسفی ،استاد حوزه و دانشگاه در گفت و گو با دیباچه گفت :معرفت امام حسین (ع) پسوندی است که در موارد مختلف، در روایات متعدد و متواتر و صحیح سند، آمده است. همان طور که در روایتی گفته شده «"من زار الحسین عارف بحقه" هرکس حسین را زیارت کند به شرط آنکه عارف به حق امام حسین (ع) باشد» یعنی امام حسین را به مقام امامت و ولایت کبری و احاطه ی" ولا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاهم عند ربهم" بشناسد؛ که این دو نکته دارد یک اینکه، امام حسین علیه السلام درک می‌کند، می‌شنود، هم می‌بیند و هم کار انجام می‌دهد. امام حسین زنده است یعنی جواب سلام من را می‌دهد؛ اینکه ما به زیارت امام حسین می‌رویم حاجت میگیریم و مشکلات حل می‌شود این یعنی سیدالشهدا زنده است.

این استاد حوزه و دانشگاه با بیان اینکه، اگر فعال بودن و زنده بودن امام حسین را متوجه شویم در معرفت ما تاثیر زیادی دارد اظهار داشت: نکته دوم اینکه، خداوند متعال طبق آیه قرآن، مافوق عرش است و منزه از مکان است. و در روایتی که گفته می‌شود: «امام حسین عند ربهم است»یعنی امام حسین (ع) مستولی بر عرش است و نزد پروردگار است و این یعنی مقام احاطه اشته و در همه جا حضور دارد. اگر در کره مریخ و یا در آخرین کهکشان امام حسین را صدا بزنی، هیچ تفاوتی ندارد و امام حسین (ع) در هر مکانی که صدایش کنید صدای شما را می‌شنود.
استاد شیخ حسن یوسفی با اشاره به روایاتی که در جلد 'صد و یک بحار' است افزود: در شب یازدهم محرم، طبق روایات تمام موجودات عالم و هر کدام به یک شکلی بر امام حسین گریه کردند.طبق روایات، "گریه زمین، زلزله زمین است؛ گریه هوا وقتی است که سرخ می‌شود؛ گریه باد، غبارآلود شدن است؛ گریه ماهی بیرون آمدن از آب و گریه درختان چکیدن آب از آنها است" و تمام عالم در' اروپا، هند، آمریکا و..' ودر کل هر جایی که تمدنی بوده، نقل شده سال هفتصد میلادی مطابق" سال شصت ویک هجری که واقعه عاشورا رخ داده، بارانی از خون در سرتاسر کره زمین باریده، و این به معنای آن است که امام حسین در همه جا است.

این استاد حوزه با بیان اینکه، گریه جزو ماهیت خاص بشر است؛ و زمانی که می‌گوییم؛ انسان حیوان ناطق است یعنی عاقل است و عقل در او فعال است که می‌تواند خواسته هایش را به زبان بیاورد، بیان کرد: انسان حیوانی است که می‌تواند بخندد، بگرید. همان طور که خنده انسان چند نوع است؛ گریه هم چند نوع است. یک نوع گریه هم شادی آور است. گریه بر امام حسین به شکلی است که هر کسی بر امام حسین گریه کند دلش شاد می‌شود و غم از دلش می‌رود و باید در جواب کسانی که تحریف ایجاد می‌کنند؛ " گریه بر امام حسین را باعث افسردگی می‌دانند" باید جواب علمی به این تحریف ها داد و جوان ها را آگاه نمود. ما می‌بینیم که بعد از روضه ها یک نشاط و فرحی در دل ها ایجاد می‌شود چرا که جنس گریه بر امام حسین علیه السلام غم را از دل ها می‌زداید.

استاد شیخ حسن یوسفی در پاسخ به این که چگونه می‌توان فلسفه عاشورا را به مهدویت وصل کرد؛ تصریح کرد:قطعا بهترین رابطه، رابطه انتقام است چرا که امام زمان منتقم خون امام حسین است و لازمه انتظار هم هویت منتقم داشتن، است که در متن زیارت عاشورا، " به وضوح این ارتباط دیده می‌شود.

آنانکه تلاش دارند محرم را از مردم بگیرند؛ این تلاش بی فایده است؛ چرا که این جان و دل بشریت است که با نور محبت و هدایت سید الشهدا روشن شده و در نور است که کسی گمراه نمی‌شود و این نور چندین هزار سال است که روشن است و دلربایی می‌کند.