اعظم صفایی : « اتابک نادری» بازیگر سینما،تلویزیون و تئاتر که در آثار ماندگاری حضور داشته به تازگی موفق به دریافت نشان درجه یک هنرهای نمایشی شد، شورای ارزشیابی هنرمندان، نویسندگان و شاعران کشور با بررسی سوابق و فعالیت‌های این هنرمند، گواهینامه درجه یک هنری در رشته هنرهای نمایشی را به او اعطا کرد. او علاوه بر بازیگری خدمات سازنده‌ای داشته است از جمله این خدمات می‌توان به تأسیس اداره برنامه‌های نمایشی استان و مرکز آموزش تئأتر در اردبیل، مدیریت هماهنگی تئاتر استان های اداره کل هنرهای نمایشی و نیز بازسازی و احیای تماشاخانه سنگلج و تئاتر شهر اشاره کرد . این بازیگر وکارگردان تئاتر این روزها مشغول بازی در یک پروژه ی تلویزیونی به نام « آهوی من مارال» به کارگردانی « مهرداد غفارزاده» و تهیه کنندگی « سعید خندق آبادی و بهروز خوش رزم» و یک تله تئاتر تلویزیونی است.
این هنرمند که تهیه کنندگی فیلم سینمایی « طرلان » را که به تازگی به اکران آنلاین درآمده بر عهده داشته است در خصوص محتوای این اثر به خبرنگار "دیباچه" گفت: این فیلم روایتی صادقانه از یک زندگی است و در فضای سینمای بومی و منطقه‌ای تعریف شده است، بازیگران حرفه‌ای تئاتر اردبیل در این فیلم ایفای نقش کرده‌اند و« شبنم قلی خانی» به عنوان بازیگر مهمان در این اثر حضور دارد. فیلم به دو زبان، یعنی زبان اصلی و زیرنویس فارسی است و در مورد پسر چوپانی است که به دنبال تجارب و اتفاقاتی که داشته اظهار نظرهایی می‌کند که موجب می‌شود اهالی روستا گمان کنند، نظرکرده است! این فیلم خارج از هرگونه ادعایی قصد دارد، قصه‌ای را به زبان ساده روایت کند و برای تمام گروه‌های سنی و هر مخاطبی از هر طیف و گروه مناسب است.
" نادری" در ادامه در پاسخ به این پرسش خبرنگار حوزه سینمای "دیباچه" که بی توجهی فیلمسازان به سینمای بومی و منطقه‌ای چه دلایلی دارد و برای مقابله با این معضل چه باید کرد؟ اظهار داشت: در میان بازیگران موفق تئاتر اردیبل که در فیلم سینمایی« طرلان» ایفای نقش داشتند، دو بازیگر مطرح و تراز اول حضور دارند، اولی « داور فرمانی » است که حدودا 17 سال پیش جایزه اول جشنواره تئاتر شهر را کسب کرد و دومی « فریبا مهرزاد » که از بازیگران خوب تئاتر و تلویزیون اردبیل است. به نظر من سینمای بومی، برون رفت بحران صنعت سینما از کلیشه‌های متداول است، سینمای بومی باید بتواند خود را در سایه بزرگ سینمای ایران نشان دهد، این سینما تعریفی از جغرافیا،فرهنگ و اشتغال زایی مناطق است وهمانند پلی امکان ارتباط با دنیایی دیگر و درهم شکستن این مرزبندی‌های جغرافیایی را فراهم می‌کند، لذا باید بهای بیشتری به آن داد.
او افزود: با توجه به گستره رسانه‌ها، فضای مجازی، پلتفرم‌ها و .. تولیدات فرهنگی در حوزه فیلم و سریال باید افزایش پیدا کند، طبیعتا این تولیدات از جانب منتقدین و مخاطبان سطح بندی می‌شوند، به نظر من سینمای بومی پایه سینمای ملی ماست، ما با رسیدن به تنوع‌های قومیتی کشورمان قادر خواهیم بود به هویت ملی دست پیدا کنیم، همه این موارد همانند حلقه‌های زنجیر به هم متصل می‌شوند تا شاکله قوی تر سینمای ایران را شکل بدهند، هم دولت و هم نهادهای مردم نهاد فرهنگی باید به دنبال تقویت و حمایت از این حرکت‌ها در مناطق مختلف باشند و این تمرکززدایی می‌تواند اتفاقات خوبی برای سینمای ایران و هنرمندان سینماگر رقم بزند.
بازیگر سریال « در پناه تو » در خصوص کیفیت سریال‌های تلویزیونی و کاهش مخاطبان این آثار از نگاه برخی منتقدان به نسبت گذشته عنوان کرد: برخی می‌گویند مخاطبان سریال‌های تلویزیونی کاهش پیدا کرده اما به عقیده من این موضوع باید بر اساس آمار و مستندات مطرح شود! از آنجایی که این آمار وجود ندارد، نمی‌توان با قطعیت آن را تأیید کرد، علاوه بر این نمی‌توان این قضیه را کتمان کرد که اگر 10 سال پیش، ما تنها 10 تا شبکه داشتیم، امروز تعداد شبکه‌های ما چندین برابر شده و فضای مجازی و پلتفرم‌ها هم اضافه شده‌اند، سلیقه مخاطب را تلویزیون مشخص نمی‌کند، تلویزیون برای خود سلیقه خاصی دارد که با همان سلیقه پیش می‌رود، این رسانه سفارش‌های متنوعی دارد، به طور مثال سریال " فاخر"، " الف"،" ب" و " ج " دارد و سریال سازان این رسانه نسبت به سرمایه و انرژی که برای سریال‌ها می‌گذارند، خروجی گرفته‌اند. ما سریالهایی نظیر « مختارنامه» و« شوق پرواز» داشته‌ایم که خروجی خوبی داشته‌اند و هر بارکه پخش می‌شوند مردم بیننده آنها هستند، دلیل محبوبیت این آثار انتخاب درست موضوع، محتوا و عوامل سازنده بوده که باعث شده نتیجه مثبت حاصل شود. اما زمانی که کاری تیمی قوی ندارد و فاقد دقت لازم در هر بخش است، طبیعتا در ساخت موفق نیست.
او افزود: بعد از تولید فرایند عرضه هم فرایند مهمی است، اینکه در چه زمانی چه سریالی با چه شرایطی پخش شود، اهمیت زیادی دارد، این عوامل هرکدام تعیین کننده ارتباط مخاطب با سریال است. برخی مواقع سریال‌های خوبی ساخته شده اما در زمان بدی پخش شده‌اند، اما پلتفرم‌ها این مشکلات را ندارند و در هر زمان مخاطب اراده کند می‌تواند کارها را ببیند. از طرفی کارگردانهای این پلتفرم‌ها سلیقه نسل جدید را شناسایی کرده و بر طبق سریال‌های تولید شده در کشورهای همسایه و حتی برخی از کشورهای اروپایی، به شکلی ساختار شکن تولید محتوا می‌کنند. بنابراین این قضیه نیازمند بررسی‌های موشکافانه و ساعتها نقد و گفت و گو از جانب کارشناسان است، از نظر من کیفیت آثار خیلی تفاوت نکرده است و تنها با افزایش شبکه‌های تلویزیونی و سایر بسترهای عرضه فیلم و سریال، مخاطبان پخش شده‌اند. الان مخاطب انتخاب بیشتری دارد لذا متخصصان باید آسیب شناسی کنند و سیاستهای ویژه‌ای در نظر بگیرند.
این بازیگر ضمن اشاره به این موضوع که در رسانه ملی آثار ماندگاری تولید شده که یک نسل خاطرات زیادی با آنها دارند، ادامه داد: بر عکس آثاری از شبکه‌های نمایش خانگی پخش می‌شود که تبلیغات گسترده‌ای هم بر در و دیوار شهر دارند اما از موضوع گرفته تا کارگردانی و بازیگری حرفه‌ای و خوب نیستند و تنها به واسطه قدرت تبلیغات و معجزه رسانه به چشم آمده‌اند! سریالهایی که در ارزیابی تلویزیونی درجه " ج " دارند اما از آن طرف در بوق و کرنا هستند.
این کارگردان در انتها در رابطه با تئاتر آنلاین گفت: تئاتر آنلاین یک راهکار در شرایط فعلی است، سابق تبلیغ نمایش‌هایی که در تئاتر شهر برگزار می‌شد از طریق پخش تراکت در برخی کافه‌ها که پاتوق علاقه مندان به تئاتر بود، صورت می‌گرفت و یا پوسترهایی به در و دیوار می‌زدند، اما آیا امروزه این شکل از تبلیغات جوابگوست؟ خیر، چرا چون زمان این کارها گذشته است. زمان الان زمان، فضای مجازی و سایر رسانه‌های تصویری و حتی بنرهاست. ذات تئاتر در نفس گرم و رویارویی با مخاطب است ولی الان با توجه به شرایط پاندومی کرونا، طبیعی است که نتوانیم این فضا را داشته باشیم و بخاطر اینکه تئاتر از یادها نرود به سراغ ابزار آلات معاصر خودمان رفته‌ایم که همین نمایش های آنلاین فیلم و تئاتر است و چاره‌ای نیست. انشالله این پاندمی از بین برود و مجدد سالن‌های نمایش فعالیت خود را از سر بگیرند، تئاتر چیزی نیست که کسی بتواند جلوی آن را بگیرد، تئاتر در دوره‌های قبل بوده و خواهد ماند.
