دینا محمدی: « سینا ارغوان » متولد سال ۱۳۸۱ تهران نوازنده تنبک و سازنده ساز سه تار است، که از سال ۸۹ نوازندگی تنبک را نزد رضا فرزانپور آغاز کرد و بعد از مدت یک سال با محسن علیزادگان شروع به ادامه آموزش و فعالیت در زمینه تنبک نوازی نمود. همچنین در سال ۹۵ به مدت یک سال در محضر استاد محمد اسماعیلی به فعالیت خود ادامه داد و بعد از گذشت یکسال در محضر استادی دیگر با نام بهمن رجبی از نوازندگان تنبک به ادامه فراگیری پرداخت، اواخر سال ۹۷ در کنار استاد علی روستا سازنده ی قهار و مجرب تار و سه تار و تنبک به صورت تخصصی ساخت سه تار را نیز آغاز کرد؛ او در نهایت سال ۹۸ در خدمت استاد سعید رودباری به عنوان دیگر اساتید حوزه موسیقی آموزش تمبک را به صورت حرفه ای ادامه داد.
او معتقد است: مُهر داشتن سازها هیچ تضمینی برای کیفیت صدای آنها نیست و آنچه از ساز موسیقی باقی می ماند، نوع صدایی ست که قرار است نوازش گر گوش ها وبدنبال آن لمس وجود شنونده ها باشد، پس یک نوازنده برای رسیدن به جایگاهی که بتواند رابطه خوبی با مخاطب داشته باشد نیاز است سالها در این مسیر حرکت کند وآزمون و خطا های آن را پشت سر بگذارد.
« ارغوان » ، سازگر جوان این مرزو بوم پیرامون گرایش به سمت ساخت ساز های سنتی،گفت: در سال ۹۷ به عنوان خرید تنبک درجه یک و حرفه ای از استاد علی روستا در محضر ایشان حاضر شدم و علاوه بر خرید تنبک ساز حرفه ای یک عدد سه تاربسیار زیبا از او تهیه کردم و با استاد انوش جهانشاهی مشغول به گذراندن دوره های ابتدایی آموزش سه تار شدم. در دوره آموزش های ابتدایی با استاد انوش جهانشاهی بسیار جذب صدای زیبا و لطیف این ساز شدم و مشتاق به دیدن و رویت کردن داخل این کاسه پر رمز و راز بودم و در نهایت صفحه ساز راشکستم و دنیای جذاب و پیچیده ساخت این نوع از صدای موسیقی برای من آشکار شد، پس از کنجکاوی های فراوان و کنکاش های بیش از حد به صورت تلفنی و حضوری از استاد روستای عزیز با نهایت لطف و فروتنی، پذیرای آموزش ساخت ساز به من شدند. استاد علی روستا با تمام انسانیت و بزرگواری علم و دانش جامع و کامل خود را در اختیارم قرار دادند و مشوق من در این راه پر فراز نشیب شدند.
او در خصوص ارتباط خود با فضای مجازی و اینکه چقدر این فضا میتواند به روند تولید در ساخت یک ساز موثر باشد، بیان کرد: فضای مجازی اتفاق و موقعیت خوبی برای کار ما و هم نوازنده ها ایجاد کرد به طوری که این فضا باعث شد تا دایره سازندگان وسعت پیدا کند و سازندگان بتوانند کارهای خود را بیشتر به علاقه مندان این حوزه ارائه دهند.
همچنین از این طریق سازگر ها توانستند بیشتر از قبل درارتباط با حوزه کاریشان و موئلفه هایی که برای شکل گرفتن یک ساز مورد نیاز است را از این طریق با مردم به اشتراک بگذارندو آگاهی مردم را در چگونه شکل گرفتن یک ساز بالا ببرند و همین طور علاقه مندان به این عرصه را نسبت به ابزارهای مورد نیاز تشکیل یک ساز از جمله تار را برای مردم به توضیح و تفسیر بگذارند.
این سازگر ساز در ادامه بیان کرد: علی رغم بهره گیری از فضای مجازی نمیتوان نقاط ضعف آن را در نظر نگرفت؛ چرا که گاهی برخی افراد در این حوزه حضور دارند که با اعمال نظر های خود زمینه ناراحتی و دلسردی خیلی از فعالان مشاغل مختلف در این عرصه را ایجاد میکنند و حتی به خوبی نمیتوانند درک کنند که فضای مجازی زمینه ای برای بهره گیری از تجربیات مختلف است نه برای توهین و افترا.
بیشترین کار و کمکی که در میان تمام صفحات مجازی برای ما سازگرها به وجود آمد همین اپلیکیشن های فضای مجازی بود که بر همین اساس تعداد ساز گرهای بسیاری اضافه شدند و خیلی ها از سر عشق و علاقه و حتی دلی، در این زمینه فعالیت خودشان را آغاز کردند.
او در ادامه افزود: بهره گیری ازفضای مجازی در مسیر ساخت وپرداخت این ساز کمک شایانی داشت چرا که نه تنها زمینه آشنایی با متبحران وسازندگان ساز های مختلف رابرایم فراهم نمود بلکه با به کارگیری تجربیات آنان توانستم در مسیر آماده سازی تجهیزات ومتریال موردنیاز درجهت تولید ساز تار و تنبک با اطمینان راسخ گام بردارم.
این سازگر جوان در خصوص ناملایمت های این روزها در عرصه موسیقی، اظهار داشت: از آنجا که سازگرها در حین ساخت ساز در کارگاه ها به اندازه کافی با فضاهای آلوده در ارتباط هستند ،بیماری کرونا نیزبه نوبه خود به جهت محیط و چالش های محیطی به شدت ما را با مزیقه های فضایی و بهداشتی روبرو کرد و همین مقوله باعث شد بسیاری از دوستان ، همکاران و اساتید های این عرصه با مشکلات عدیده ای روبرو شوند و متاسفانه مصطفی قادر پناه از اساتید برجسته عرصه سازسازی بود که به دلیل مشکلات ریوی و ابتلا به بیماری کرونا از میان ما رفت و از دنیای هنر جدا گشت.
او در ادامه بیان کرد : کرونا باعث شد، از مردم دور شویم و به صورت غیر حضوری و مجازی با مخاطب در ارتباط باشیم که این مسئله خود حس تکامل و دوستی را در انسان کمرنگ می کند بنابراین هنگامی که یک نوازنده وارد کارگاه می شود نیاز است در کنار انتخاب ساز خود با سازگر، در تعامل باشد ،در این صورت میتواند در روند کاری خود ثابت قدم باشد و موثر گام بردارد .
« ارغوان » با اشاره به اینکه هنر ساز سازی متاسفانه از دید متولیان این حوزه در جایگاه خوبی برخوردار نیست افزود: متاسفانه در ایران به هنر، آنچنان که باید بها داده نمی شود به گونه ای که گاهی به افرادی که در زمینه ساخت انواع مختلف موسیقی میپردازند در جامعه نگاه خوبی نمیشود و این به عنوان یک درد بزرگ برای جامعه هنری در زمینه موسیقی محسوب میشود.
همچنین افزایش قیمت های عجیب و غریب متریال ساخت سازها مشکلات جدی را برای فعالان این عرصه به وجود آورده که میتوان مدعی شد این چالش ها، زمینه اجحاف برای هنرمندان عرصه ساز را رقم زده است.
این سازگر جوان گفت : یک نوازنده خوب، اصیل و موئلف حداقل باید ۱۰ الی ۳۰ سال ساز بنوازد تا بتواند جایگاه خودش را در جامعه پیدا کند ولی هم اکنون چند سالی است با افزایش کاربرد فضای مجازی عده ای با بسنده کردن به یک یا دو سال آموزش، نوازنده ساز به جایگاهی دست یافتند که متاسفانه هر روز بر تعداد آنها افزوده می شود در صورتی که اصالتی در نواختن آنها به گوش نمیخورد.
او در ارتباط با اینکه فعالان این حوزه با یکدیگر متحد نیستند و به جای در کنار هم بودن در مقابل هم می ایستند بیان کرد: نیاز است افرادی که در حوزه ساختن ساز فعالیت می کنند و در این عرصه روزگار میگذرانند از یکدیگر حمایت کنند و مردم و منتقدین ساز ها را بر اساس مُهر و بِرند آنها تایید و یا تکذیب نکنند ، مُهر هیچ اهمیتی بر کیفیت ساز ندارد تمام ساز گر ها هم در این حوزه آزمون و خطا هایی دارند بنابراین یک سازگر ممکن است برای ساخت یک ساز موسیقی ساعت ها وقت بگذارد اما شاید آن صدایی که ساعت ها برایش صرف کرده از ساز، به گوش نرسد.
