« نیلوفر لاری‌پور » که در گذشته نویسندگی و اجرای برنامه اینترنتی «آبان» را برعهده داشته است، می‌گوید همچنان به این کار علاقه‌مند است چراکه می‌تواند در فضای خسته و خاکستری این روزها مخاطبان را از مشکلاتشان دور کند و به دغدغه‌های آنان بپردازد البته قبول پیشنهاد بستگی به گروه سازنده نیز دارد.
نیلوفر لاری‌پور شاعر و ترانه‌سرا در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری دیباچه درباره جدیدترین فعالیت‌های خود توضیح داد: یک مجموعه شعر سپید و یک مجموعه داستان کوتاه آماده انتشار دارم اما به دلیل شرایط نامناسب این روزهای جامعه هنوز با ناشری برای انتشار آن‌ها صحبت نکرده‌ام. همچنین آن زمان که کرونا نبود یک جشن امضایی برگزار و باعث می‌شود هم کسانی که مولف کتاب هستند با مخاطبان خود گپ بزنند و هم آمار فروش کتاب بالا برود اما در حال حاضر این اتفاق هم رخ نمی‌دهد.
وی ادامه داد: ضمن اینکه در حال حاضر همه شعرها در اینترنت موجود است و کمتر کسی به دنبال خرید کتاب می‌رود البته این اتفاق بد نیست در صورتی که رایگان نباشد و مخاطب برای خواندن شعر و یا داستان و رعایت حقوق نویسنده و یا شاعر مبلغی بابت آن بپردازد. همچنین برخی از نویسندگان نیز با دیدن وضعیت نشرهای مختلف دست به انتشار داستان و یا شعر خود در فضای مجازی می‌زنند.
شاعر کتاب «بی من فروغ نخوان» با اشاره به اینکه حال فرهنگ و هنر ایران مدت‌هاست که خوب نیست، بیان کرد: یکی از مشکلاتی که این روزها شاهد آن هستیم وضعیت نامناسب پخش کتاب است در حقیقت پخش‌کنندگان کتاب معلوم نیست کتاب‌ها را کجا پخش می‌کنند و این اتفاق برای خود من هم در زمان انتشار کتاب «امروز چند شنبه است؟» رخ داد در حالیکه این موضوع باعث سردرگمی مخاطب در کتابفروشی‌ها می‌شود.
لاری‌پور تاکید کرد: همچنین شنیده می‌شود که ناشران چاپ اول کتاب را با تیراژ 200 نسخه منتشر می‌کنند و زمانی که تمام شد برای انتشار دوباره از واژه چاپ دوم استفاده می‌کنند در حالی که این فریب دادن مخاطب و دروغ‌گویی است چراکه کتاب به چاپ سوم یا چهارم می‌رسد اما هنوز 1000 نسخه از آن بیرون نیامده است. من که سال‌هاست در این حوزه فعالیت می‌کند و در فضای مجازی بیش از 120 هزار دنبال کننده دارم کتابم به چاپ دوم نمی‌رسد!
وی در ادامه به جوایزی که در طول سال در حوزه ادبیات برگزار می‌شود اشاره کرد و گفت: من خود بارها داور جوایز و جشنواره‌های مختلف در حوزه ادبیات بوده و دیده‌ام افراد مستعدی به واسطه این جشن‌ها شناخته شدند از نظر من این برنامه‌ها برای نویسندگان و شاعران جوان است که به دنبال دیده شدن هستند نه کسانی که 10 یا 20 سال سابقه فعالیت در این حوزه دارند و کتاب‌هایشان به چاپ رسیده است.
این ترانه‌سرا درباره وضعیت ترانه در کشور اظهار کرد: این روزها وضعیت به جایی رسیده است که عده‌ای از خوانندگان فکر می‌کنند خود ترانه‌سرا هستند و شعرشان تفاوتی با شعرهای دیگر ندارد. همچنین یکسری از ترانه‌سرایان در حیطه ادبیات، شعر و ترانه دچار سوتفاهم شده، برای خود دم و دستگاهی درست کرده‌اند و شعر و یا پکیج مجانی در اختیار خوانندگان قرار می‌دهند این اتفاق باعث می‌شود یک خواننده و یا تهیه‌کننده به سمت آن‌ها برود در حقیقت یک امپراطوری برای خود درست کرده‌اند که به خوانندگان شناخته شده شعر رایگان می‌دهند و از جوانترها بابت شعرهایشان هزینه دریافت می‌کنند.
لاری‌پور ادامه داد: حس و حال ترانه‌سرایی با این اتفاق آسیب دیده است و یک ترانه‌سرا علاوه بر اینکه حال دلش با آهنگسازی و خوانندگی یک عده خوب نمی‌شود، درآمد هم کسب نمی‌کند در حقیقت بازار ترانه این روزها در وضعیت بسیار آشفته‌ای قرار دارد.
شاعر کتاب «هزار و یک شب من» درباره استفاده از اشعار شاعران کلاسیک مانند مولانا، سعدی، حافظ و...توسط خوانندگان گفت: بهره بردن از شعر شاعران کلاسیک اتفاق بسیار خوبی است که لازم هم هست همچنان که از نظر من باید از شعر شاعران معاصر نیز استفاده شود اما اتفاق هم افتاده است فردی مانند همایون شجریان شعری را به نام هوشنگ ابتهاج از اینترنت برمی‌دارد، می‌خواند و بعد متوجه می‌شود که شعر از ابتهاج نبوده است در حالی که این شاعر زنده است و می‌توانست درباره شعر پرس‌وجو کند البته اگرچه این موضوع فراموش می‌شود اما در کارنامه کاری می‌ماند و این اتفاق خوب نیست.
به گفته لاری‌پور، اینکه مخاطبان شاعران را به اندازه خوانندگان نمی‌شناسند، در همه دنیا اتفاقی طبیعی است اما در دنیا حق و حقوق شاعران رعایت می‌شود در حالی که در ایران این اتفاق رخ نمی‌دهد.
وی که از سال 68 فعالیت خود را در رادیو و تلویزیون آغاز کرد، در جواب به این سوال که آیا قصد همکاری با تلویزیون را دارد یا نه، توضیح داد: اصلا قصد همکاری با تلویزیون این روزها را ندارم و معتقدم گروه خوب هم با تلویزیون کار نمی‌کند چراکه برای این همکاری باید روی ارزش‌های خود پا بگذارد البته دوستانی دارم که در رسانه هستند و به همکاریشان خرده نمی‌گیرم اما خود من حاضر به همکاری نیستم.
این شاعر که در گذشته نویسندگی و اجرای برنامه اینترنتی «آبان» را برعهده داشته است، در جواب به این سوال که آیا باز هم علاقه‌مند است چنین فضایی را تجربه کند یا نه، توضیح داد: همچنان به این کار علاقه دارم چراکه می‌توانم در فضای خسته و خاکستری این روزها مخاطبان را از مشکلاتشان دور کنم و به دغدغه‌های آنان بپردازم البته قبول پیشنهاد بستگی به گروه سازنده نیز دارد اما در حال حاضر زد و بندها و بگیر و ببندهای برنامه‌های اینترنتی هم بیشتر شده و یک حالت مافیا پدید آمده است و کسانی که الفبای اجرا را نمی‌دانند، اجرای برنامه‌های به عقیده خودشان پُربیننده را که به نظر من بیشتر پُر زرق و برق است برعهده دارند.
شاعر کتاب «من یهودا نبودم» ادامه داد: حتی مخاطب هم که به اجرای این عزیزان اعتراض می‌کند، با این واکنش مواجه می‌شود که «همین است که هست!». در زمان قدیم می‌گفتند هر کس از ننه‌اش قهر می‌کند، خواننده می‌شود اما حال می‌بینیم که همه مجری شده‌اند.
وی با اشاره به اینکه اجرای تاکشو نیازمند اطلاعات، سواد، حضور ذهن و... است، خاطرنشان کرد: تاکشو این نیست که مجری روبه‌روی مهمان بنشیند و بگوید چه خبر؟ در حالی که اکثر برنامه‌ها اینگونه است و فردی هم که اعتراض می‌کند به جای شفاف‌سازی از فرد معترض شکایت می‌کنند حتی فن بیان و سطح دانش برخی از مجریان از افرادی هم که کارشان اجرا نیست، کمتر است و صرفا برای اینکه بازیگر خوبی است که برخی‌شان بازیگر خوبی هم نیستند، برای اجرای تاکشو انتخاب می‌شوند. به عنوان مثال شهاب حسینی بازیگر خوبی است اما اجرای خوبی ندارد.
مجری برنامه اینترنتی «آبان» افزود: از نظر من تنها کسی که برنامه‌اش را خوب می‌چرخاند، حامد آهنگی است چراکه روی استیج بودن را بلد، شیرین و مودب است. همچنین می‌داند کجا باید شوخی و با هر فرد چگونه باید ارتباط برقرار کند. من دیگر برنامه‌های تاکشو را صرفا به این دلیل نگاه می‌کنم که اگر دوباره در مقام مجری جلوی دوربین رفتم حرکاتی را که برخی از مجریان جلوی دوربین انجام می‌دهند، انجام ندهم.
لاری‌پور با اشاره به اینکه «شب‌های مافیا» جزو برنامه‌های خوب پلتفرم‌ها است، بیان کرد: این رئالیتی‌شو از اجرای خوبی برخوردار بود اگرچه 80 درصد شرکت‌کنندگان مناسب این برنامه نبودند البته ناگفته نماند که مهمانان این برنامه‌ها نیز مانند صداوسیما باید از فیلتر رد شوند.
شاعر کتاب «زیبای اساطیری» که تجربه بازیگری روی صحنه تئاتر نیز داشته است، عنوان کرد: اولین کار من در تئاتر به سال 74 باز می‌گردد که نقش اصلی نمایشی را به نویسندگی و کارگردانی چیستا یثربی برعهده داشتم البته از سال 68 هم که وارد رادیو و تلویزیون شدم چندین بار پیشنهاد حضور در سریال و حتی بازی در نقش «ستاره» فیلم سینمایی «پر پرواز» به من داده شد اما دوست نداشتم به عنوان بازیگر فعالیت کنم. حال چندی پیش پس از مدت‌ها برای رهایی از کسالت و احساس نیاز برای حضور در جمع پیشنهاد بازی در 2 تئاتر دیگر را پذیرفتم اگرچه دستمزد آخرین تئاتری که در آن حضور داشته‌ام، هنوز نگرفته‌ام در نهایت باید بگویم تئاتر را دوست دارم و اگر پیشنهاد خوبی داشته باشم، می‌پذیرم البته نه در این شرایط کرونا چراکه تمرین در مکان‌ها بسته و با حضور تعداد زیادی از افراد انجام می‌شود و به ریسکش نمی‌ارزد.
وی در پایان در جواب به این سوال که چه پیشنهادی برای دولت آینده در زمینه فرهنگ و هنر دارد، تصریح کرد: باوجود آنکه می‌دانم هیچ کس در هیچ دولتی نظر من را نخواسته است اما امیدوارم دولت آینده ممنوعیت‌ها را بردارد، فضا را باز کند و بگذارد آدم‌ها در شعرها و فیلم‌ها آدم باشند تا اینکه دروغ بگویند و برای مجوز گرفتن مجبور به خودسانسوری شوند. همچنین اجازه بدهد مردم خوب و بد را چه در دیدن و شنیدن و چه در ساختن و خلق کردن خودشان انتخاب کنند.
گفت و گو از سپیده شریعت رضوی
انتهای پیام/
