اعظم صفایی: بامداد افشار آهنگساز و موسیقی دان مطرح کشور که آثار موفقی در زمینه تئاتر و سینما در کارنامه‌ی هنری خود دارد و تا کنون مفتخر به کسب جوائز بسیاری از جمله سیمرغ بلورین سی و هشتمین جشنواره بین المللی فجر برای موسیقی متن فیلم " پوست " و دریافت تندیس حافظ از نوزدهمین جشن دنیای تصویر برای آهنگسازی فیلم " مغز‌های کوچک زنگ زده " شده است، این روز‌ها مشغول آهنگسازی برای دو سریال جدید خانگی است، کار‌هایی که با توجه به سابقه درخشان این آهنگساز جوان، به طور قطع، نتیجه‌ای عالی و در خور تقدیر به همراه خواهند داشت، با او درخصوص فعالیت‌های جدیدش گفتگو کرد‌ه‌ایم:
«بامداد افشار» در خصوص جدیدترین فعالیت‌های موسیقایی خود به خبرنگار حوزه موسیقی دیباچه گفت: مشغول کار بر روی دو سریال شبکه‌ی خانگی هستم که در مرحله‌ی پیش تولید قرار دارند و ۳۰ اردیبهشت فیلم برداری آن‌ها شروع می‌شود،اولی کاری از «محمد کارت» به نام «یاغی» و دیگری «نوبت لیلی» از «روح الله حجازی» است.همچنین پیشنهاداتی برای دو فیلم سینمایی داشته‌ام،یکی از آن‌ها فیلم سینمایی «بی رویا» اولین فیلم «آرین وزیری» است و دیگری «ملاقات خصوصی» کاری از «امید شمس» است. البته پیشنهادات دیگری هم دارم، ولی این چند کاری که نام بردم قطعی شده‌اند که به غیر از «بی رویا» بقیه در مرحله‌ی پیش تولید قرار دارند.
وی که همکاری موفقی در سریال شبکه‌ی خانگی «قورباغه» با « هومن سیدی» داشت درخصوص بازخورد‌هایی که پس از پخش این سریال دریافت کرد،اظهار داشت:بعد از تعطیلی تئاتر و سینما سینمای خانگی رشد کرد که یکی از مزیت‌های آن امکان افزایش تعداد مخاطبان در شرایط فعلی است بطوریکه مردم براحتی می‌توانند در منازل خود مخاطب سریال‌ها باشند و بازخورد‌های وسیع تری به نسبت سینما دارد، به همین دلیل بسیاری از کارگردان‌ها به سمت تولید آثار برای شبکه‌ی خانگی آمده‌اند، بطور مثال «روح الله حجازی» اولین تجربه‌ی ساخت سریال خانگی را دارد و «هومن سیدی» و «محمد کارت» هم به همین صورت.
در مورد سریال «قورباغه» باید بگویم که مخاطبان زیادی در سراسر ایران پیدا کرد به طوری که بازخورد‌های خوبی داشتیم، هنوز هم که هنوز است شخصا کامنت‌های خوبی از موسیقی این سریال می‌گیرم، بخصوص تیتراژ این سریال بسیار مورد پسند واقع شده به نحوی که خیلی‌ها ویدئو‌های خانگی با آن درست می‌کنند و در مهمانی‌ها و ماشین‌های خود این موسیقی را پخش می‌کنند و برای من ویدئو می‌گیرند، حتی در تبلیغات برند‌ها و طراحی‌ها شاهد استفاده‌ی افراد از این موسیقی هستم. این بازخورد‌ها برای خود من خیلی جالب بوده است.
وی در پاسخ به این پرسش که رمز موفقیت موسیقی سریال «قورباغه» چیست و چرا بر خلاف برخی از کار‌ها که موسیقی متن آن‌ها سنخیتی با موضوع کار ندارد این موسیقی تا این اندازه به فضای داستان نزدیک شد؟ گفت: قطعا یکی دو عامل در این موفقیت دخیل نبوده، اما به جرأت می‌توانم بگویم دلیل اصلی آن سال‌ها آشنایی من با «هومن سیدی» و اشراف او به موسیقی متن است،اینکه او می‌داند دقیقا از موسیقی فیلم چه توقعی دارد کمک بزرگی به من کرد چرا که در این شرایط دست آهنگساز باز است، ما فقط برای تیتراژ این کار ۵ الی ۶ ماه اتود می‌زدیم تا به یک نتیجه‌ی درست برسیم؛ درواقع فرصت کافی برای این کار را داشتیم و این زمان به من اجازه داد تا آنچه «هومن سیدی» از من انتظار داشت را دربیاورم و در اصل کارگردان نقش مهمی در کسب نتیجه‌ی مثبت کار دارد.
افشار افزود: عامل مهم دیگر خود فیلمنامه است،عواملی که پشت و جلوی دوربین هستند هم در این زمینه اهمیت دارند، شما اگر بهترین موزیک متن هم بسازید، اما تصویر مناسب نباشد عملا موزیک سوخت می‌شود، ولی در «قورباغه» اینطور نبود و همه عوامل یک دست بودند و همه دست به دست هم دادند که کار در مجموع دیده شود و امکان ندارد سریالی دیده نشود و فقط موسیقی کار دیده شود، معمولا همه عوامل در مجموع باید خوب باشند که کار مورد پسند واقع شود.
این آهنگساز در ادامه ضمن اشاره به این نکته که موسیقی متن این سریال وامدار عوامل بسیاری است بیان کرد: از یک طرف ایده من این بود که این کار بر مبنای موسیقی کوچه بازار باشد و در آن از ساز‌های زهی استفاده شود فضایی مانند موسیقی قبل از انقلاب که همان کوچه بازار لاله زاری است و من این تکنیک‌ها را بر روی این موسیقی پیاده کردم.همچنین تلاش شد تا این کار با موسیقی متن‌های جهان برابری کند و این چیزی بود که «هومن سیدی» از من خواست و با تلاش تیم نوازندگی و من به آن رسیدیم.
وی که سال گذشته آلبوم «راز» کاری در زمینه‌ی موسیقی فولکلور منطقه‌ی سیستان و بلوچستان را روانه‌ی بازار موسیقی کرد درخصوص اهمیت موسیقی بومی و علاقه اش به فعالیت در این زمینه گفت: این موضوع به سلیقه و دغدغه آهنگساز برمی‌گردد؛ موسیقی محلی ما ظرفیت‌های بالایی دارد که خیلی از آهنگسازان سمت آن نمی‌روند به این دلیل که بدنه‌ی موسیقی کشور ما و آن بخشی که تجاری است، بیشتر در موسیقی پاپ خلاصه می‌شود و طبعا اغلب آهنگسازان به همان سمت حرکت می‌کنند، اما این دغدغه در من بوده است و سالیان سال در این حوزه علاقه‌مند به کار بوده‌ام، بر همین اساس آلبوم جدید من با نام «دشت نفتون» کاری از گروه «اتاق» که تا ماه آینده منتشر می‌شود، مربوط به موسیقی بوشهر است. همچنین تا ماه آینده سفری به افغانستان دارم و قرار است در رابطه با موسیقی افغانستان کار کنم، علاوه بر این علاقه‌مند به کار بر روی موسیقی ترکمن و خراسان هستم، در اصل من به این سبک از موسیقی علاقه دارم و برای من که همیشه در تهران بوده‌ام، تلفیق این موسیقی‌ها جالب بوده و فکر می‌کنم این‌ها بستر بزرگی برای آهنگساز ایجاد می‌کنند تا بتواند ایده‌های خود را پیاده کند و از این موسیقی که در دسترس است الهام بگیرد.
این آهنگساز که با همراهی گروه «اتاق» مدتی پیش پروژه‌ای به درخواست هنرمندی ژاپنی به اتمام رساند درخصوص این همکاری اظهار داشت: بخاطر وضعیت تحریمی که وجود دارد و عدم اطلاع رسانی در خصوص موسیقی کشور ما، همکاری بین المللی ما با سایر کشور‌ها در زمینه‌ی موسیقی کم رنگ است، این پروژه برای معرفی «شوجیت رامایا» یکی ازشخصیت‌های هنری ژاپنی است که سازنده‌ی آثار فراوانی در زمینه‌ی تئاتر و فیلم در ژاپن بوده و فوت شده‌اند.برای بزرگداشت او هنرمندی از ژاپن از ما دعوت کردند تا پروژه مشترکی داشته باشیم،در واقع کارگردان این کار «تسویوشی اوزوا» سفارش این کار را به گروه «اتاق» دادند تا موسیقی متنی بر اساس ترانه‌های او (هایکو) ساخته شود که در نهایت قرار بود در نمایشگاه توکیو نشان داده شود و این همکاری با جستجویی که او در اینترنت کرده و گروه ما را پیدا کرده بود شکل گرفت و این شانس ما بود. در اصل برقراری این ارتباطات برای هنرمندان ما مستلزم این است که فضای کار برای هنرمندان ما بازتر شود تا بتوانیم این همکاری‌ها را بیشتر کنیم، موسیقی‌های خوبی در ایران ساخته می‌شود که متأسفانه در همان آرشیو هنرمند باقی می‌ماند و دیده نمی‌شود.
وی در انتها شرایط فعلی بازار موسیقی را برای اغلب هنرمندان این عرصه سخت و ناامید کننده دانسته و افزود: به شخصه در این شرایط سعی کردم کنسرت‌های آنلاین را آزمایش کنم و بر همین اساس با همراهی گروه خودم «اتاق» ماه گذشته کنسرت آنلاینی داشتیم و ۱۶۰ بلیط فروخته شد، ولی قطعا نه برای ما بازخورد همیشگی و لذت حضور تماشاگر را داشت و نه برای تماشاگران لذت حضور در اجرای زنده را. ولی تلاشی بود که انجام شد. از طرفی بحث امرار و معاش هنرمندان در این وضعیت مطرح است و من تقریبا می‌توانم بگویم که اکثر دوستان من این روز‌ها مشکل مالی شدیدی دارند در حدی که قابل گفتن نیست بطوریکه هیچ درآمدی ندارند. حال به لطف موسیقی تصویر در فیلیمو و نماوا وضعیت آهنگسازانی که برای سینما کار می‌کنند بهتر از بقیه است. البته کار سینمایی هم خیلی محدود شده است و همه هم آهنگساز فیلم نیستند و خیلی‌ها از راه کنسرت‌ها و تدریس‌ها کسب درآمد می‌کردند، تدریس آنلاین هم نه به اندازه‌ی تدریس فیزیکی موثر است و نه هنوز جا افتاده است، متأسفانه برون رفت از شرایط ناگوار فعلی راه حلی ندارد و دولت باید حمایت کند که نمی‌کند، بنابراین باید منتظر واکسن باشیم تا به شرایط عادی برگردیم.
