« بهزاد خداویسی » بازیگر،کارگردان و نویسنده در گفتگو با دیباچه گفت: بعضی از تهیه کننده‌های زحمت کش چند بازیگر قدیمی می‌گذارند و چند بازیگر تازه کار،از تازه کارها پول می‌گیرند به بازیگران قدیمی می‌دهند.

این بازیگر در خصوص فعالیت‌های اخیر خود اظهار داشت: این روزها مشغول ساختن یک فیلم سینمایی هستم.یک چهار اپیزودی که چهار روایت است از زندگی،عشق،فراز وفرودهای تعاملات انسانی که فیلمبرداری سه اپیزود آن تا این لحظه به پایان رسیده است و درحال بازنویسی اپیزود چهارم هستیم. علاوه بر این فیلم دیگری که مدتی پیش شروع به ساخت آن کردم با نام"دختران زمستان" در دو فستیوال بزرگ و معتبر جهانی پذیرفته شده است و درحال تهیه مقدمات سفر برای شرکت در این فستیوال‌ها هستم. این دو فستیوال یکی در کشور آفریقا با نام فستیوال"دوریان" که عمری چهل ساله دارد و دیگری در کشور آمریکا برگزار می‌شود.

خداویسی که تا کنون در سریال‌های موفقی ایفای نقش کرده در رابطه با دلیل حضور کمرنگ خود و سایر بازیگران پیشکسوت به نسبت گذشته در قاب تلویزیون گفت: دیده شدن در قاب تلویزیون یک انتخاب است؛انتخاب من در سالهای اخیر نفس کشیدن در فضای دیگری بوده ،فضایی جز بازیگری چه در قاب تلویزیون چه بر پرده سینما یا صحنه تئاتر.هرچند که از این سه گستره به طور کلی دور نیفتاده‌ام اما بهزاد خداویسی کارگردان را بیشتر می‌پسندم و از این رو در طی این سالها به گذشته‌ای رجعت کرده‌ام که فیلمسازی را می‌آزمودم.

وی افزود: در آن سالهای دور ژانر محبوب من مستند سازی بود اما در سالهای اخیر بیشتر دوست دارم فیلم‌های کوتاه داستانی یا بلند سینمایی بسازم؛قصه بیشتر این فیلم‌ها برآیندی بوده است از هم اندیشی‌های من و همسرم « سولماز اعتماد » که حاصل آن فیلم‌های بلند و کوتاهی بوده که در جشنواره‌های جهانی درخشیده‌اند. این انتخاب من بوده است که در فضای کارگردانی تنفس کنم اما بسیاری دیگر شاید انتخابشان بازیگری باشد از این رو نمی‌توان از غیبت هنرپیشگان پیشکسوت در قاب تلویزیون به عنوان یک واقعیت تعمیم یافته سخن گفت و قضایای مالی هم بی تأثیر نیست. بعضی از تهیه کننده‌های زحمت کش چند بازیگر قدیمی می‌گذارند و چند بازیگر تازه کار،از تازه کارها پول می‌گیرند به بازیگران قدیمی می‌دهند.

بازیگر سریال"روزگار جوانی" در پاسخ به این پرسش که آیا به نظر او رسانه ملی این روزها مخاطبین کمتری دارد؟ اظهار داشت:من بر این باورم که هر رسانه مخاطبان خودش را دارد اما به نظر من بسیاری از فرهیختگان دیگر مخاطبان این رسانه نیستند؛این موضوع دلایل فرهنگی و اجتماعی متعددی دارد که شاید مهمترین آنها متوجه پختگی بینش و بصیرت این مخاطبان نسبت به گذشته و دسترسی به روزنه‌های دیگری باشد که به روی گستره‌های جذاب تر فرهنگی و هنری گشوده می‌شوند. من این کم اقبالی را خوش یمن می‌دانم چرا که شاید طلیعه‌ای باشد برای بازگشت مان به رسانه‌های کیفی تری همچون کتاب وفیلم‌های سینمایی روز جهان.

وی که به تازگی رمانی وارد بازار کرده است در رابطه با موضوع این کتاب و چگونگی شکل گیری ایده نگارش آن در ذهنش گفت: رمانی که این روزها به قلم من و از سوی نشر وزین نفیرمنتشر شده است یک روایت داستانی از یک تجربه سینمایی است. ایده نگارش این اثر که "از پاریس تا دخمه" نام دارد هم از این تجربه برخواست. تجربه ساخت فیلم داستانی نیم ساعته در دهه هفتاد درباره زرتشتیان و دخمه‌هایشان و سنت اسرارآمیز رها کردن اجساد مردگان بر فراز بلندایشان. از آنجا که صحنه‌های رازانگیز و پر از حس و عاطفه این روایت سینمایی سالها در ذهن من زنده بود و گریستن مخاطبانم را هنگام مواجهه با این روایت در جشنواره‌های داخلی و خارجی به یاد داشتم،فکر کردم زمان آن رسیده است که این روایت را در قالب یک داستان بلند بازآفرینی کنم. هم تجدید خاطرات من بود در جایگاه یک سینماگر و هم ورودی نیک به دنیای نویسندگی و کتاب که جهانی است شورانگیز و چه بسا شورانگیز تر از روایت‌های بصری.

خداویسی افزود: این قصه با تمی عاشقانه روایت پرسه زدن‌های مردی است که بعد از سالها به سرزمین اجدادی خود بازمی‌گردد تا به وصیت رعب انگیز پدرش که همانا بازگشت به سنت به دخمه سپاری جسد اوست،عمل کند درحالیکه سالهاست این سنت در میان زرتشتیان معاصر تغییر شکل داده شده و از نظر قانونی بردن جسد به داخل دخمه‌ها ممنوع شده است .در این قصه در قالب سفری پر از اندوه و هراس،قصه‌هایی از عاشقانه‌ها و رنج‌های قهرمان داستان روایت می‌شود که اشارتی است به رنج نوع انسان در مواجهه با تنگناهای اخلاقی و عرفی.

بازیگر فیلم سینمایی"تحفه‌ها" در پاسخ به این پرسش که بازیگری برای او جذابیت بیشتری دارد یا نویسندگی؟ بیان داشت: همه عرصه‌هایی که در آن کار کرده‌ام را دوست داشته‌ام و از آنها آموخته‌ام؛بازیگری برای من با خاطرات خوبی همراه است،خاطرات همکاری با بهترین سینماگران که حاصلش فیلم‌های درخشانی بوده است."خمره" ابراهیم فروزش،"ایران سرای من است"استاد پرویز کیمیاوی،"ضیافت"استاد مسعود کیمیایی و مجموعه‌های خوبی مثل سرنخ کیومرث پوراحمد و روزگار جوانی اصغر فرهادی و...روشن است که این خاطرات را دوست دارم و از بازیگر بودن خودم همیشه راضی بوده‌ام ورود به سینما از همان کودکی که با برادرانم به سینما کریستال می‌رفتیم در قلب و جان من بوده است و خوشحالم که توان و فرصت کارگردانی را هم پیدا کردم که خود تجربه بکر و نابی بوده است. اما نویسندگی بیش از این دو عرصه برای من رنگ و صیغه عاطفی دارد چرا که پیشه من نبوده است و تجربه تازه‌ای است که در دهه شش عمرم آزموده در نتیجه شیرین ومتفاوت است.

وی افزود: به افرادی که کتاب نمی‌خوانند توصیه می‌کنم کتاب بخوانند تا از موهبت زیستن چندباره بهره ببرند؛کسی که کتاب می‌خواند چندین زندگی را تجربه می‌کند ولو در جهان کلمات و خیال.

این بازیگر در رابطه با فضای مجازی و حضور سلبریتی‌ها در این فضا اظهار داشت: فضای مجازی را دوست دارم چون یک راه ارتباطی سالم و بهینه برای تعامل با مخاطبانمان است و همچنین فضایی است برای معرفی کارها و آرزوهایمان یا معرفی فیلم‌ها و کتاب‌های ما.حواشی برخواسته از فضای مجازی نیست بلکه برخاسته از خود ماست و اگر بخواهیم می‌توانیم بدون حاشیه در این فضا بمانیم و بیاموزیم واگر چیزی می‌دانیم بیاموزانیم.

وی در انتها درخصوص مشکلات کاری هنرمندان در شرایط اقتصادی اجتماعی امروز کشور گفت: مشکلات در تمامی عرصه‌های تولید فرهنگی وجود دارد. مخصوصا در روزهایی که در بحران‌های فزاینده اقتصادی،سیاسی در حال فرو رفتنیم اولین عرصه‌هایی که به سختی و مخاطره می‌افتند،عرصه‌های تولید فرهنگی ما یعنی سینما و کتاب است.محدودیت‌ها،مضیقه‌های مالی،دشواری‌های مستقل ماندن،جذب مخاطب و دیگر ماجراها هرچندموضوعات تازه‌ای نیست اما شاید این روزها با رنجی بزرگتر گریبان گیر همه ما سینماگران و نویسندگانی است که برای آنچه تولید می‌کنیم، دغدغه فرهنگی داریم.برای همه انسانها شادی و سلامتی آرزومندم.