دیباچه: عصر پنج‌شنبه طی مراسمی، آلبوم و کتابچه «دیورتیمنتو» (پارتیتورخوانی2) با حضور جمعی از اهالی موسیقی رونمایی شد.



به گزارش خبرنگار موسیقی دیباچه، بعد از ظهر روز گذشته مراسم رونمایی آلبوم و پارتیتور «دیورتیمنتو» اثری از احمد پژمان با حضور اجراکنندگان این آلبوم و همچنین اهالی و صاحب‌نظران موسیقی برگزار شد.

در این مراسم ابتدا علی صمدپور مدیر موسسه خانه هنر خرد ضمن خوشامدگویی از حاضران خواست تا به کلیپ تصویری پارتیتورخوانی توجه کنند.

همه مولفه‌های آهنگسازی پژمان در یک اثر

مانی جعفرزاده، ناظر ضبط این مجموعه نخستین سخنران این مراسم. جعفرزاده درباره «دیورتیمنتو» گفت: این اثر همه مولفه‌های آهنگسازی احمد پژمان را دارد یعنی شما در هر چهار قسمت این اثر می‌توانید جنس موسیقی پژمان را بشنوید و بفهمید او چطور آهنگسازی است. همچنین گوشه چشمی هم به دیورتیمنتو بارتوک داشته است و مقداری کار با مصالح موسیقی بومی را در خودش داشت که این برای همه ما جالب بود.



دوست داشتم های‌های گریه کنم

جعفرزاده در ادامه افزود: به لحاظ تکنیک نوازندگی، اثر مهمی بود و احتمال می‌دادیم اجرای آن برای نوازندگانش جذابیت زیادی داشته باشد. زمانی که به علی صمدپور پیشنهاد این کار را دادم و او برای صحبت نزد احمد پژمان رفت، تصور نمی‌کردم خودم هم در این پروژه همکاری کنم و وقتی کار شروع شد حکم خیاط در کوزه افتاده‌ای را داشتم که پروسه خیلی سخت در مقابلش قرار دارد و نمی‌داند باید چکار کند تا به نتیجه برسد. فکر می‌کنم بهترین فرصت است که از آتنا اشتیاقی، علی جعفری پویان و سهراب برهمندی تشکر کنم و همینطور صدابرداران این مجموعه یعنی سهیل پیغمبری، ساسان بخشایشی و رضا فرهادی که خیلی زحمت کشیدند و حامی حقیقی برای میکس و مستر کار شدند. شبی که نوازندگان کار را ضبط کردند و رفتند و پنج تا شش ساعت طول کشید، من دوست داشتم پارتیتور را زمین بیاندازم و های های گریه کنم؛ تا این حد کار دشوار و فرساینده‌ای بود.

جعفری پویان: حرفی در گلویم مانده بود

در ادامه این مراسم علی جعفری پویان، یکی از نوازندگان این اثر خاطرنشان کرد: من خیلی سبک سنگین کردم حرفی که اکنون می‌خواهم بزنم را بگویم یا نگویم و سرانجام تصمیم گرفتم در مراسم رونمایی این را بگویم. چند سال پیش در گروه پارسیان عضو بودم . و این قطعه به بچه‌های گروه پارسیان تقدیم شد که خوشحال شدیم. داستان‌هایی پیش آمد که گروه پارسیان از هم پاشید و بعد از هفت سال حرفی را می‌زنم که در گلویم مانده بود. کسی را که می‌خواستند بگویند باید در گروه جایگزین شود و فرد دیگری به جایش بیاید، از قضا اجرای این قطعه به او رسید. فقط خوشحالم که این اتفاق افتاد.

اشتیاقی: برای موسیقی جدی ایران خوشحالم

آتنا اشتیاقی، دیگر نوازنده این اثر در ادامه این مراسم  تصریح کرد: خیلی خوشحال هستم که بالاخره این اثر منتشر شد تا پیگیری کنندگان موسیقی جدی بتوانند آن را گوش کنند. ما انتظار نداریم خیلی این اثر پرفروش شود اما زحمت زیادی برایش کشیده‌ایم و امیدوارم علاقه‌مندان به آثار پژمان و البته موسیقی جدی بتوانند آن را تهیه و از آن استفاده کنند.

   دیبآزر: پژمان سال‌هاست از حد و مرزهای رایج عبور کرده است

حمیدرضا دیبآزر آهنگساز، دیگر سخنران مراسم رونمایی بود. دیبازر تصریح کرد: حدود 25 سال از اولین ارتباط من با احمد پژمان می‌گذرد. داشتم به این موضوع فکر می‌کردم که ما به خاطر احمد پژمان این جا جمع شده‌ایم یا به خاطر خودمان؟ پژمان سال‌هاست از حد و مرزهایی که معمولا رایج است عبور کرده است و جور دیگری زندگی می‌کند. پژمان چندین بار در زندگی‌اش مجبور شده است همه چیز را از صفر بسازد. پیوندهای پژمان همیشه پیوندهای عمیقی بوده است با شعر ایرانی و فرهنگ و معماری ایرانی دارد. هیچ‌وقت اشاره مستقیمی در کارهایش نیست اما ارجاع عمیقی به گذشته کهن ما دارد.

دیبآزر در ادامه تاکید کرد: در فرهنگ ما یک عبارت اشتباهی وجود دارد با این عنوان «راهش بیندازید برود!» یا «سر و ته‌اش را هم بیاورید» پژمان هیچ‌وقت اهل اینگونه باری به هر جهتیسم‌ها نبوده و نیست. سختگیر است و به همین خاطر ابعاد و اندازه‌هایش بزرگ است اما نمی‌خواهد هیچ‌کس را اذیت کند. وقتی که ما یادمان رفته است که بزرگی چیست او به ما یادآوری می‌کند.

وی در ادامه تاکید کرد: این نوع موسیقی برای رفتن روی بیلبورد نیست و قرار هم نیست همه بتوانند با آن ارتباط برقرار بکنند. این نوع موسیقی باید اثرش را آنجا که باید بگذارد. و اهمیت این موضوع و همچنین اهمیت این سبک و سیاق از کار موسیقی باید درک شود.

در پایان این مراسم، علی صمدپور، تهیه کننده و ناشر این پروژه با اهدای هدایایی از عوامل اجرایی و نوازندگان این آلبوم تقدیر کرد.

سرگرمی نه چندان ساده!

به گزارش دیباچه، آلبوم «دیورتیمنتو» جدیدترین اثر کلاسیک «احمد پژمان» است که خصوصیات سبکی آن مانند سایر آثار اوست. دیورتیمنتو یک کلمه ایتالیایی به معنای تفریح و سرگرمی است. از قرن بیستم این اصطلاح توسط آهنگسازان کلاسیک برای کارهای نه چندان جدی به کار می‌رود. نام این آلبوم خود نوعی شوخی است، زیرا موسیقی در این آلبوم نه ساده، بلکه در حد خود پیچیدگی دارد و مخاطب خاص خود را داراست.

این اثر توسط انتشارات «خانه هنر خِرَد» با مدیریت علی صمدپور منتشر می‌شود. این اثر مبتنی بر موسیقی ایران و براساس تکنیک‌های آهنگسازی جهانی با برداشتی کوتاه از دیورتیمنتو اثر بلا بارتوک، توسط استاد پژمان نوشته شده است. پیش از این اثر برای ارکستر سازهای زهی نوشته شده بود؛ اما به علت مشکلات مالی این اثر برای کویئینتت بازنویسی شده است.

«دیور تیمنتو» نوعی سوئیتِ سازی با فرمی آزاد‌تر است که برای گروه سازهای سولیست نوشته می‌شود تا یک ارکستر. در این اثر نوازندگانی چون علی جعفری‌پویان (ویلن)، سهراب برهمندی (ویلن) و آتنا اشتیاقی (کنترباس) حضور دارند.

«دیورتیمنتو» در چهار بخش نوشته شده و پژمان برای هر بخش از آن، از موسیقی یکی از مناطق ایران بهره گرفته‌ است. این آهنگساز پیش از این دربارهٔ این اثر به سایت «موسیقی ما» گفته بود: ‌«از آنجا که اجرای کامل آن قطعه، هزینهٔ بسیاری می‌طلبید، حالا از هر گروه از ساز‌ها، یک ساز حضور خواهد دارد، برای مثال، به جای ۱۲ ویلن اول، یک ویلن اول به صورت سولو آن را اجرا می‌کند.

این قطعه بسیار مشکل است و به همین خاطر قرار شد تا نوازندگان به صورت تنها، پارت‌های خود را اجرا کنند. در واقع از آنجا که اجرای ارکسترال زنده از این اثر نیاز به تمرین داشت، حالا تصمیم گرفته شده تا نوازندگان هر کدام به صورت تنها قطعات خود را به اجرا درآورند.»

احمد پژمان در آکادمی موسیقی وین نزد اساتیدی چون توماس کریستین داوید، آلفرد اوهل و هانس یلینک به تحصیل آهنگسازی پرداخت. از آثار او در این دوره می‌توان به: «اپرای جشن دهقان»، «اپرای دلاور سهند» و «اپرای سمندر» اشاره کرد که قبل از انقلاب در تالار وحدت اجرا شدند. او در سال ۱۳۵۴ برای ادامه تحصیلات در مقطع دکترای آهنگسازی راهی دانشگاه کلمبیا (نیویورک) شد. پژمان از سال ۱۳۷۰ تاکنون به‌طور پراکنده به تدریس هارمونی، کنترپوآن و آهنگسازی در دانشکده موسیقی دانشگاه هنر سرگرم است.