دیباچه: کارگاه کوتاه فیلمنامهنویسی مدرسه ملی سینمای ایران پس از طی بیست جلسه آموزشی با شش هنرجو زیر نظر کامبوزیا پرتوی و خسرو دهقان به پایان رسید.
کامبوزیا پرتوی رئیس دپارتمان فیلمنامهنویسی مدرسه ملی سینمای ایران، در مورد برآورد خود از این کارگاه که در تاریخ 25 اردیبهشت اولین جلسه آن برگزار شد به سایت مدرسه گفت: «خوشبختانه در این بیست جلسه هر کدام از بچه‌ها توانستند به یک فیلم‌نامه بلند برسند که نتیجه طرح‌های خودشان بود». پرتوی در مورد ایده شکل‌گیری این کارگاه با شکل و شمایل مخصوص به خودش گفت: «برگزاری این کارگاه از سوی مسئولین آموزش مدرسه مطرح شد. البته به نوعی با پیشنهاد خودم استارت آن خورد چون می‌خواستم که قبل از شروع دوره دوساله پرورش سینماگر، آموزش فیلم‌نامه را در مدرسه شروع کنیم. به تبع، فیلم‌نامه آغاز هر فعالیت سینمایی‌است و همین بهانه‌ای شد برای یک دوره کوتاه‌مدت جهت رسیدن به چند فیلم‌نامه در حوزه کودک برای ساخت در سینمای خودمان. شیوه جلو رفتن کلاس را در جلسه‌ای همراه با آقای خسرو دهقان و خود بچه‌ها پیدا کردیم. همانطور که می‌دانید خسرو دهقان در مشاوره و تحلیل و بررسی فیلم‌نامه سابقه زیادی دارد. هر دویمان تلاش کردیم تا بچه‌های کارگاه هرچه که در خودشان دارند را تقویت کنند».
نویسنده «محمد رسوال الله (ص)» در مورد محصول و نتیجه این کارگاه گفت: «فکر نمی‌کردیم که در پایانِ یک کارگاه فیلمنامهنویسی یک ماهه، بچه‌ها به این سرعت به شش فیلم‌نامه خوب برسند که با یکدیگر روی آن کار بکنیم».
خسرو دهقان، استاد دیگر کارگاه مورد نظر در مورد ایده تشکیل کارگاه‌های فیلمنامهنویسی می‌گوید: «مدرسه ملی سینما قصد داشت تا دوره‌های کوتاه‌مدت، میان‌مدت و بلند مدت برای مهارت‌های فیلم‌سازی برگزار کند که قرار شد آغاز این کار با ما باشد و یک دوره کوتاه مدت 100 ساعته بیست جلسه‌ای را برگزار کردیم. نتیجه این کارگاه هم همین هفته (آخر مردادماه) اعلام می‌شود. بنا شد گروه این بچه‌ها همچنان فعال باشند و در زمینه‌های دیگر فعالیت کنند. حضور دو استاد همزمان در یک کارگاه کوتاه فیلمنامهنویسی با شش دانشجو به این شکل در نوع خود نادر است؛ شش نفری که با آن‌ها مصاحبه شد و پس از آن انتخاب شدند. خدا را شکر مدرسه ملی سینمای ایران خیلی درگیر بوروکراسی نیست و خیلی زود در مورد نحوه اداره این کارگاه به جمع‌بندی و توافق رسیدم. حدوداً هم یک ماه زمان این کارگاه طول کشید. من خودم هم تجربه تدریس این‌شکلی را نداشتم و برایم اتفاق هیجان‌انگیزی بود».
این منتقد سینما در مورد برآورده شدن انتظارش از این کارگاه گفت: «از لحظه اول، کارمان به شکل پرسرعتی جلو رفت در حالی که فکر می‌کردم خیلی طول بکشد تا روی روال بیفتیم. به تصمیم آقای کامبوزیا پرتوی، با این بچه‌ها فعالیت‌مان در مدرسه را ادامه می‌دهیم».
دینا محمدرضایی، یکی از هنرجویان کارگاه، در رابطه با نحوه برگزاری کارگاه می‌گوید: «بعد از هفته اول، که به صورت هر روزه پنج تا شش ساعت کارگاه داشتیم به این نتیجه رسیدیم که باید بین جلسات فاصله‌ای چند روزه بیفتد تا با توجه به آن‌چه در کارگاه گذشته، ما بتوانیم فکر کنیم و بنویسیم. این اتفاق کمک زیادی کرد. برای ما فضایی فراهم شد تا در حدود دوازده روز، یک فیلم‌نامه بلند بنویسیم آن‌هم در مورد چیزی که هیچوقت در مورد آن تجربه‌ای نداشتیم؛ سینمای کودک».
هنرجوی دیگری نیز می‌گوید: «وقتی دوره شروع شد تصور اینکه ما شش نفر جسارت آن را پیدا کنیم که اینقدر سریع صاحب ایده بشویم، آن را به طرح و بعد فیلم‌نامه تبدیل کنیم و حتی بعضی‌هایمان ساختار فیلم‌نامه را در نوشته خود بشکنند. همه‌مان دغدغه فیلمنامهنویسی داریم و می‌خواهیم که رابطه کاری‌مان حتی دور از مدرسه ملی سینما هم ادامه پیدا کند».
مدرسه ملی با تأکید بر کاربردی کردن آموزش‌ها و پژوهش‌های سینمایی و با هدف کشف و پرورش استعدادهای جوان کشور، فعالیت‌های آموزشی خود را در قالب ۶ گروه کارگردانی، فیلمبرداری، تدوین، فیلمنامهنویسی، تهیه و تولید و صدا تعریف کرده است.
