در سال های دهه هفتاد و اوایل هشتاد برخی مسابقات تلویزیونی به یمن فراگیر نبودن رسانه های دیگر، توانستند دربین مخاطبان نفوذ خوبی پیدا کنند و حتی به عنوان پربیننده ترین برنامه های سیما در زمان خود مبدل شوند به طوری که مانند سریال های پربیننده، مخاطبان را در زمان پخش به جلوی تلویزیون بکشانند.

«مسابقه هفته»، «مسابقه بزرگ»، «تلاش»، «رازسیب» برخی از مسابقاتی بودند که در زمان خود توانستند بسیار دیده شوند و اثر گذاری زیادی داشته باشند، اجرای جذاب مجری، آیتم های متنوع و جدید، جوایز قابل توجه و ندیدن مسابقات تلویزیون های خارجی توسط مخاطب ایرانی، همگی باعث موفقیت قابل توجه این برنامه ها شد.

اما در سال های گذشته انگار مسابقات تلویزیونی در رسانه ملی آن طور که باید دیده نمی شود، علت این موضوع را از چند زاویه می توان بررسی نمود. اولویت نداشتن مسابقات جذاب برای مدیران تلویزیون، هدف درست نداشتن این برنامه ها که مشخص نیست برای سرگرمی مخاطب است یا صرفا تبلیغ اسپانسر، رواج و تماشای مسابقات تلویزیونی خارجی توسط بینندگان ایرانی، کپی برداری دست چندم از نمونه های خارجی دربرنامه های داخلی، نبود اسپانسر و عدم اهدای جوایز وسوسه انگیز و بسیاری دلایل دیگر میتوانند از علل ناکامی این قالب برنامه ها باشند.

به هرحال با گسترش رسانه های مختلف و دردسترس بودن انواع برنامه های جذاب برای مخاطب، شاید وقت آن فرا رسیده تا برنامه سازان رسانه ی ملی یا به تولید مسابقاتی جذاب اقدام کنند یا در حرکتی قابل درک و معقول همین تعداد مسابقات بی مزه و دم دستی که عمدتا به صورت تلفنی و بیشتر با هدف پر کردن زمان پرت آنتن می باشد، را تعطیل کنند تا بودجه ی این برنامه ها به سمت دیگری تزریق شود.

میلادنجفی